🌷حضرت استاد صمدی آملی (حفظه الله تعالی)
▪️ادامهی باب معاصی جوارح
ادامهی هدایت هفتم: ترک گناه و انجام واجب اساس دین است
➖ معنای غیبت
🌸 غیبت آن است که تو، انسانی را به چیزی یاد بیاوری که هر وقت او آن گفتهی تو را بشنود، کراهت داشته باشد.
🍀 در اینصورت تو نسبت به او غیبت کنندهی ستمگر خواهی بود اگرچه حتی در گفتارت نسبت به او راست هم گفته باشی.
🌸 برحذر باش از غیبتی که با دو جدال همراه است؛ بدین نحو که مقصودت را بدون تصریح تفهیم کنی و بدین صورت بگویی: "اَصلَحه الله .... یعنی خداوند او را اصلاح کند".
🍀 این نحوه حرف زدن در حقیقت جمع کردن بین دو خبائث است که یکی از آن دو، همان غیبت است که از تفهیم حاصل شد. و دیگری تزکیه و پاک نشان دادن و بر آن ثنا گفتن است بوسیلهی تخرّج و صلاح.
🌸 لکن اگر مقصود تو از این گفتار، که "اصلحه الله" دعا باشد، پس او را در پنهانی دعا کن و اگر هم از ناحیهی او، به تو غم و اندوهی رسیده باشد، تو رسواییِ او را نخواه. و در اظهار غم خود، عیب او را آشکار نساز.
🍀 کفایت میکند تو را در دوری جستن از غیبت کردن، همان آیهی قرآن که فرمود:
بعضی از شما از بعضی دیگر غیبت نکنید، زیرا آیا یکی از شما دوست دارد گوشت بدنِ مردهی برادرتان را بخورد؟! و حال اینکه کراهت دارید.
🌸 خداوند تو را به خوردنِ مِیته، یعنی مُردار تشبیه کرده است، پس چه چیزی سزاوارتر است اینکه از غیبت دوری بجویی.
🍀 و منع میکند تو را از غیبت مسلمانان امری که در آن تفکّر کنی و آن تفکّر بدین نحو است که اگر در خودت بنگری که آیا در تو عیب ظاهری و باطنی هست؟ و آیا تو گناهی را در پنهان و آشکارا عادت داری یا نه؟
🌸 اگر این را خودت درست شناختی، پس بدان که عاجز بودنِ آن شخص از پاک شدن از آن چیزی که به او نسبت داده میشود، همانند عجز توست و عذر او همانند عذر توست.
🍀 همچنانکه تو کراهت داری که رسوا شوی و از تذکّر و یادآوریِ عیبهایت نیز ناراحت میشوی، پس اگر عیبِ برادرت را بپوشانی، خداوند هم بر تو میپوشاند.
🌸 و اگر تو، او را رسوا کنی، خداوند هم زبانهایی را بر تو مسلّط میکند که آن زبانهای تیز، آبروی تو را در دنیا میبرند و آنگاه تو را خداوند در آخرت، بین همهی مردم رسوا میسازد.
🍀 اگر به ظاهر و باطن خود بنگری، پس در آن دو بر عیب و نقصی در دین و دنیا آگاهی پیدا نمیکنی. پس بدان که نادانیِ تو، به عیبهایت زشتتر از انواع حماقتهاست. و هیچ عیبی هم از احمقی(حماقت) بزرگتر نخواهد بود.
🌸 اگر اراده داری که خداوند با این همه عیبهایت نسبت به تو، به خیر برخورد کند، پس به عیبهای خودت با دید تیزبین بنگر.
🍀 پس اینکه خودت را با دید رضایت بنگری نهایت نادانی و کودنیِ تو است. آنگاه اگر هم صادق باشی، خدای را بر این صداقت در عیببینیِ خود شاکر باش.
🌸 و این صداقت را به سرزنش کردن و عیب گیری و تهمت به دیگران، و به مضمضمه کردن به آبروی آنان تباه نکن که این کار خودش از بزرگترین عیبها محسوب میگردد.
📗 منبع:
#راه_نجات ، صفحه ۲۷۱، ، راه نجات ، ترجمه متن کتاب شریف « منهاج النّجاة » ملامحسن فیض کاشانی
@allame_hasanzadeh