حضرت علامه حسن‌‌زاده آملی (رضوان الله تعالی علیه) قرآن، چون خداوند سبحان بی‌‌‌پایان و نور تبیان کلّ شئ است. زیرا که به حُکم محکم عقلِ ناصِع، هر اثر نمودار دارائی مؤثر خود است. لذا همانطور که حق سبحانه، صمدِ حقیقی، اَعنی وجودِ مطلق غیرمتناهی است؛ کتاب او نیز حافلِ جوامع کلِم نوریّه خارج از حدّ و عِدّ و اِحصاء است. قرآن کریم می‌‌فرماید: قُل لَّو کَانَ البَحرُ مِدَادًا لِکَلَماتِ رَبّی لَنَفِدَ البَحرُ قَبلَ اَن تَنفدَ کَلِماتُ رَبّی وَ لَو جِئنَا بِمِثلهِ مَدَدًا(کهف/۱۱۰) وَ لَو اَنَّما فِی الارضِ مِن شَجَرَهٍ اَقلمٌ وَ البَحرُ یَمُدُّهُ مِن بَعدِهِ سَبعهُ اَبحُرٍ مّا نَفِدَت کَلِماتُ الله اِنَّ الله عَزیزٌ حَکیم(لقمان/٢٨) و چنانکه الله تعالی، نور کلّ شئ است، و هر چیز بدو شناخته می‌‌شود که؛ الله نورُ السّموات وَ الْاَرض، و عَرفْتُ الْاَشیاءَ بِالله؛ کتاب او نیز نور و تبیان کلّ شئ است. فَأمِنوا بِالله وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الذّی اَنزَلنا(تغابن/٩) وَنَزَّلنَا عَلَیکَ الکتابَ تِبیانًا لِکُلِ شَیءٍ وَ رَحَمَهً بُشری لِلمُسلِمین(نحل/٩۰) کُلَ شئِِ أحصَیناهُ فِی اِمامِ مُبین(یس/۱٣) کلمه‌‌ی مبارکه‌‌ی کلّ شئ که اَنکر نکرات است، چیزی را فرو گذار نکرده است پس چیزی نیست که قرآن تبیان آن نباشد؛ ولی قرآن در دست انسانِ زبان فهم، تبیان کلّ شئ و زبان کلمات الله بی‌‌انتها است. این انسانِ زبان فهم، راسخِ در علم است وَ الرّاسِخونَ فِی الْعِلم یَقولون آمَنّا بِه(آل عمران/ ٨) لکنَ الرّاسِخونَ فِی العِلم مِنهُم وَ المؤمِنونَ بِما أنزَلَ اِلَیک(نساء/۱۶٣) 📚 هزارو یک نکته/ نکته٨۰۵ https://eitaa.com/allame_hasanzadeh