✉️ به فرزند عزیزم...
نامههای علامه کرباسچیان
بخشی از
نامه ششم
📜 پدرى نزدیک مرگ به فرزندش گفت: «از مال و مکنت و آنچه به درد زندگى بخورد، چیزى براى تو برجاى نگذاشتهام و تنها چیزى که مىتوانم بهعنوان میراث برایت باقى بگذارم این جمله است که هرگز از ’آنها‘ مترس.»
مردمان از «آنها» بیش از هرچیز در این جهان بیم دارند. سردارانِ نیرومند شجاعانه با دشمنانِ سرسخت روبهرو مىشوند، ولى از اینکه «آنها» چه مىگویند و «آنها» چه مىاندیشند و «آنها» چهچیز را دوست دارند، سخت در هراساند. اینگونه افراد قرض مىکنند که فرش و مبل و... بخرند تا «آنها» نگویند فلانی فقیر است! اینْ حالِ مردمِ کمظرفیت است. ولى صاحب روح بزرگ مىگوید: «من براى خودم هستم و زیر بار منتِ دیگران نمىروم.»
🔰به نان خشک قناعت کنیم و جامۀ دلق
که بار محنتِ خود بِه ز بار منت خلق 🔰
(سعدی)
چنین انسان بزرگى مردم را نمىبیند و آنان را منشأ اثر نمىداند. بنابراین اگر همه زبان به ملامت او بگشایند، کمترین تأثیرى در او پیدا نمىشود.
🌐
allameh.ir
💠
@allameh_karbaschian