✉️ به فرزند عزیزم... نامه‌های علامه کرباسچیان بخشی از نامه هفتم ⚠️ دنیا دارِ حوادث است و هر روز حادثه‌ای رخ می‌دهد. آیا مى‌توان منکر این شد؟ اگر ما بر حوادث حاکم نباشیم و محکوم آن‌‌ها گردیم، چگونه ممکن است قوایمان متمرکز شود؟ آیا بدون تمرکزِ قوا مى‌شود در موضوعى صاحب‌نظر شد؟ آرى، ممکن است کتاب‌ها را حفظ کنیم و نمره هم بگیریم و دکتری‌اى هم به‌ دست آوریم و موقعیت ما ازنظر مادى خیلى خوب شود؛ ولى آیا هدف همین است؟ 📝 عین‌القضات همدانى در یکى از نامه‌هایش مى‌نویسد: «دریغا که مردم در بند آن نیستند که چیزى بدانند، بلکه در بند آن‌اند که خلق در ایشان اعتقاد کنند که عالم‌اند!» 🌱 عزیزم، از این ساعت، پرظرفیتى را تمرین کن؛ یعنى حوادث را به مسخره بگیر وگرنه تو را به بازیچه خواهند گرفت و روزى که از این دنیا مى‌روى، دست خالى خواهى بود. 🌐 allameh.ir 💠 @allameh_karbaschian