🌀 زندگی انسان چیزی نیست جز درگیری بین علاقه‌های کم و زیاد 🌀 چرا بدون کمک «ولیّ‌خدا» نمی‌شود به زندگی خوب رسید؟ 💠 بی‌تو به‌سر نمی‌شود(ج۳) 🔹 برای اینکه رابطه و نسبت انسان را با ولایت بیان کنیم از نیاز انسان به امام و سرپرست، شروع می‌کنیم و برای درک این نیاز، به تعریف انسان در متن زندگی‌ می‌پردازیم: 🔹 انسان موجودی است که در زندگی، با موانع فراوانی درگیر است برای اینکه به علاقه‌های خودش برسد و لذت ببرد. این موانع هم درونی و هم بیرونی هستند اما ریشۀ درگیری انسان با موانع بیرونی هم درگیریِ درونی انسان بین علاقه‌های متنوع خودش است. 🔹 زندگی انسان چیزی نیست جز درگیری بین علاقه‌های کم و زیاد. هیچ‌کسی از این درگیری خارج نیست؛ چه دین‌دار و چه بی‌دین. چون اساساً دو نوع علاقه در وجود انسان هست؛ علاقه‌های کم‌ارزش‌تر که فعال‌تر هستند، و علاقه‌های ارزشمند‌تر که فعال نیستند. 🔹 علاقه کم‌ارزش‌‌تر یعنی علاقه‌‌ای که لذتش کمتر است و آدم را اذیت می‌کند و آسیب دارد. علاقۀ عمیق و پایدار هم علاقه‌ای است که لذتش بالاتر است اما برای اینکه بیدار بشود، آدم باید یک فعالیت‌هایی انجام بدهد. 🔹 تعبیری که خداوند برای زندگی خوب انسان در متن این درگیری، دارد «تزکیه» است: «قَد اَفلَحَ مَن زَکَّیَها» چه کسی نفس خودش را تزکیه کرده؟ کسی که از علاقه‌های کم‌ارزش، جلوگیری کند (و به تعبیری، مخالفت با «هوای نفس» کند) و علاقه‌های پنهان اما بسیار عمیق و لذت‌بخش خودش را بیدار کند و به آنها پاسخ بدهد. 🔹 حالا نسبت و رابطۀ پیامبر و امام (به عنوان سرپرست و ولیّ) با این درگیری انسان و این تزکیه چیست؟ طبق آیه قرآن مأموریت پیامبر و سرپرست (ولیّ خدا) این است که ما را برای این تزکیه کردن، کمک کند. (يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ) 🔹 چرا بدون کمک رسول‌خدا و بدون کمک امام، ولیّ و سرپرست، نمی‌شود تزکیه کرد؟ چرا بدون داشتن سرپرست، نمی‌شود زندگی خوب داشت؟! بحث ما دربارۀ همین است: «بی‌همگان به‌سر شود بی‌تو به‌سر نمی‌شود!» بی‌امام نمی‌شود زندگی کرد، بی‌امام نمی‌شود زندگی خوب داشت؛ حتی در زندگی فردی. بی‌امام نمی‌شود تزکیه کرد، بی‌امام نمی‌شود وارد درگیری‌ها شد و پیروز شد. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد دانشگاه رضوی ۹۹.۰۲.۰۸ @alle_yasen ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘