بسم‌الله و هنر چنین میتواند منعکس شود. بریده باد دستها و زبانهایی که هنر را ملازم با زن و شهوت و خشونت دانستند. نفرین بر کسانی که ساحت مقدس هنر متعهد را به آلودگی، آلوده کردند. و هنر، زبان انسان هاست. و انسان اگر دل و قلب، به شهوت نیالوده باشد، درد انسانی را همان«درد» میخواند و نفاوتی ندارد که دانشجوی یک کالج در میان لس آنجلس باشد یا هنرمند سینمای کشوری لاییک، مهم این است که جان انسانی‌اش را تنها «انسان» نگه بدارد. انسان پر درد و آواره این زمان، که گویی از سویی تمدن پر رنگ و لعاب خویش را ویران می‌بیند، به ساخته‌های فروریخته خویش می‌نگرد و با وجود دبدبه و کبکبه سالیانش، اکنون از همه تاریخ، مضطرتر و بیچاره‌تر شده و از دست جمعی به ظاهر از نوع خودش، بی‌پناه و درمانده شده، و به ناچار دست به دامان دین الهی شده و دست برای رسیدن منجی، به آسمان بالا برده. در این عصر، در پس عمق لایه‌های زشتی و گل آلودی دنیا، قلبها از همیشه تاریخ، متوجه‌تر از تمام اعصار و قرون، به امام عصر متوجه شده. همان امامی که تمام این اخبار و دگرگونیها، در عمقشان، ظهورش را مژده می‌دهند... مولای ما؛ نه. مولای این عصر و زمان، نه. مولای تمام اعصار و قرون، مُوَمــــَّـل ِ تمام انسان‌ها، مظلومین و انبیا، یا صاحب العصر والزمان، بیا و به این همه انتظار که در پس قرون، به هرزبان و به هر دوران، تورا فریاد می‌کنند، پایان ببخش... یا صاحب الزمان، الغوث و الامان... #جمعه #امام_زمان ✍محـــــــــنــــ❤️ــا https://eitaa.com/joinchat/1763180548Cdca1fa9741