بسم‌الله ❇️رنگ امید❇️ می‌گوید: قلبم درد می‌کند. توان مبارزه ندارم. اصلا جای خالی سید ابراهیم را مگر می‌شود پر کرد؟ بعید است کسی بتواند جای خالی‌اش را پر کند. واداده بود. خودش می‌دانست. پیچ و مهره جهاد تبیینش شل شده بود. داغ سختی دیده بود. داغ سختی دیده بودیم.اما مگر می‌شد چشم بست روی آرمان های سیدابراهیم؟ مگر می‌شود چشم بست روی دَوِش‌های سیدابراهیم که به شوق تعالی ایران، بی وقفه ادامه داشت؟ مگر غیر از این است که سید، حسرت استراحت و خستگی و ناامیدی را برای همیشه روی دل بدخواهانش گذاشت؟! اصلا خصوصیت عجیبش این بود که نه نا امید می‌شد نه هیچ عاملی باعث می‌شد انگیزه‌اش،حتی اندکی کاهش پیدا کند. 🔹کسی مثل او نیست؟ باشد قبول! شبیهش چه؟!! در مسیرش چه؟ در مکتبش چه؟ کسی که بیشترین شباهت به او داشته باشد، چه؟ 🔹میدانی که ناامیدی، بدترین است همان است که دشمنانمان تمام تلاششان را کرده‌اند بر سرمان بیاید! و دقیقا همان است که سیدابراهیم برای از بین بردنش، جانش را هم داد. 🔹پس برای پاسداشت سیدابراهیم باید یاعلی گفت. باید برخاست. هر قدر هم سخت باشد. باید برخاست و با ترازهایی که سیدابراهیم برای ریاست جمهور، تعیین کرد، شادی روح او را فراهم کرد. همان ترازهای تقوا، اخلاق انتخاباتی و مناظراتی، کارنامه درخشان، ساده زیستی، پرکاری، دامن نزدن به حرف و حدیثها، کار کارشناسی و اصولی، رعایت اولویتهای رهبر و نظام برای خدمت و.. 🔹سیدابراهیم مردی از مردان این سرزمین است، سرزمینی که بدون شک صاحب اصلی آن، حضرت صاحب الزمان است و بدون شک، به پاس خون هزاران سید ابراهیمش، سبز رقم خواهد خورد. سبز سبز به رنگ امید. #امام_زمان #شهید_جمهور ✍محــــــــــــنـــــــ❤️ـــــــــا محنا، مهنایتان👇 https://eitaa.com/joinchat/1763180548Cdca1fa9741