بسم الله ✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅ سلام به همه مادران. خیلی وقته می خوام این حرف رو جایی بزنم. الان اینجا میگم. می خوام از همه دختران انقلابی که ازدواج کردند و مادر شدند و فعالیت شون رو به مدد کمک مادر و مادر شوهر و پرستار و... ادامه دادند ولی دوستان شون رو که به هر دلیلی نتونستن بعد از مادر شدن، فعالیت ها و کارهای اجتماعی و تحصیلی و.. رو ادامه بدن رنجوندن، بخوام :اگر این دوستان شون رو با زخم زبان های خودشون رنجوندن حلالیت بطلبند. بیشتر توضیح میدم : می دیدم فلان دوست عزیز که بچه اش رو میذاره پیش مادر و با فارغ بال میره دنبال درس و سیاست و جلسه و...به دوستانی که این امکان رو نداشتن انگ میزدند که "تنبل شدین، تکلیف چی میشه، چرا انقلاب رو رها کردین، و...." تعجب نکنید این عزیزان فارغ بال، حتی فکر هم نمی کنند که چقدر در آشوب دل و روح این مادر بی کمک، سهم دارند و چه بسا این آشوب به زندگی او هم بیفته و به روابطش با همسرش و حتی تر، ممکنه با بچه های معصومش بدخلقی کنه و خشمگین بشه و... دیگه هم نخواد بچه بیاره که از قافله مادران انقلابی عقب نیفته. دوستان من مادری در مانیفست انقلاب اسلامی منعطف است، صفر و صدی نیست. اگر کسی به خاطر بچه هاش کمتر در مجامع حاضر میشه، برای اینه که اولویتش الان مادری کردنه. مادری کردن با آرامش فکری و روحی و شادابی. در هر مرحله از زندگی یک زن مسلمان انقلابی، نوع حضورش فرق می کنه. پس اگر نمی تونیم کمکی بهش بکنیم، زبان مون رو به خیر و دعا بچرخونیم و بهش روحیه بدیم. اینجوری اولویت درس و تحصیل و فعالیت اجتماعی و... جای خودش رو در تعامل با مادری کردن، پیدا می کنه. ببخشید که طولانی شد