➖➖➖➖➖➖➖ 🔲انفاق یا سوداگری ✍️علی ثقفی ◽️جریان ضد انقلاب بدنبال برخورد با هر فرد موثری است که نسبت به نظام دغدغه دارد و از آن دفاع می کند. در این شکی نیست. رویه ی کسانی از آمانگرایان و عدالتخواهان و انقلابیون ناراضی که به غفلت عملا نقش دنباله های ضد انقلاب در داخل را ایفا می کنند نیز همین شده است.آنان از هر کس را که از نظام دفاع می کند کینه به دل می گیرند. در این شکی نیست ◽️کمک گرفتن از افراد متمکن برای پیشبرد اسلام امری جایز و سابقه دار است. پیامبر اکرم ص با دارایی حضرت خدیجه نیازهای ضروری نهضت راپیش می برد. در طول نهضت امامان شیعه و پس از آن این امر یک سنت بوده است. در طول نهضت امام هم همین امرجریان داشته است ◽️با پیروزی انقلاب اسلامی شرایط متفاوت شد. پس از حاکمیت جمهوری اسلامی کسانی که در گذشته به نهضت کمک مالی کردند ارج و قرب یافتند. برخی از اینان بواسطه سابقه مبارزاتی و به انگیزه گسترش کارهای خیر از حکومت اسلامی منابعی دریافت کردند. در مواردی هم بخشی از همین کمک ها به زندگی برخی از این افراد سر ریز شد. برخورد با این افراد سخت بود. کسانی را که دیروز خود را به مخاطره انداخته و به پیشبرد نهضت کمک می کردند چگونه می شد از خود راند؟ اینجا بود که اقتضائات حکومت در دولت اسلامی سختی خود را نشان داد. باید مراقب بودیم که نبودیم. از همین نقطه هم بود که به تدریج کسانی پیدا شدند که با نزدیک کردن خود به افراد موجه و دارای نفوذ و کمک مالی به آنان رفته رفته به محافل قدرت نزدیک شده و دستشان به منابع ثروت نظام باز شده و به تدریج زمینه ی استفاده از رانتها و تسهیلات حکومت را برای خود فراهم نمودند. شهرام جزایری، حسین هدایتی، رسول دانیال زاده نسلی از این خیران ثروتمند هستند که هیچ سابقه ای در مبارزات نداشته و خیلی راحت بر سر سفره نعمت نظام نشستند. در حقیقت کمک های مالی اینگونه افراد به مسئولان و چهره های موجه نوعی سرمایه گذاری مالی برای رسیدن به سودهای بیشتر و کلان تر تبدیل گشت. نوعا کار اینها انفاق نبود سوداگری بود. ◽️با این حساب آیا روحانیون و دیگر افراد موجه برای دوری از اینگونه دامها باید راه دریافت هر گونه کمک از منابع مردمی را سد کنند؟ خیر. اساسا کارهای فرهنگی و اجتماعی و رسیدگی به امور مردم توسط افراد موجه بهتر است با منابع مردم پیش برود. مردم و متمکنان مومن هم همچنان باید کمک و انفاق برای پیش برد امر اسلام را اعم از رسیدگی به محرومین، هدایت مردم و امثال آن جزء سیره خود قرار دهند، اما باید بیاموزند و مقاصد خود را در این اقدامات اصلاح کنند. آنها که قبل از انقلاب به نهضت کمک مالی می کردند نه تنها سود مالی نصیبشان نمی شد بلکه در معرض تهدید هم بودند. امام خمینی هم می گفت اینها که می آیند و وجوهات می دهند ما بر سر آنها منت می گذاریم که مالتان پاک می شود. یعنی امام آنها را بدهکار می کرد نه اینکه به واسطه کمک مالی طلبکار شوند. ◽️دریافت کنندگان کمکها باید ملاحظه کنند چه کسانی با چه انگیزه هایی و چگونه به آنها نزدیک می شوند. شیوه ها ظریف، پیچیده و غیر محسوس است. کسی را از ابتدا در معرض انتخابهای سخت قرار نمی دهند. کار سخت تر بعد از دریافت کمک و مواجه شدن با انتظارات و توقعات کمک کنندگان است. آن کسی که از یک سرمایه دار متمول مثلا یک خانه مسکونی دریافت می کند دیگر سخت است در مواجهه با درخواستهای شبهه ناک او روی ترش کند. داستان گسترش فساد مالی در کشور چنین رخ داده است. برای مثل بنده که در معرض اینگونه امور قرار نگرفته است سخن گفتن و نکوهش یا نقد دیگران ساده است. اما این مانع از گفتن و تبیین حقیقت نیست. ◽️اینکه معاندین بیرونی و مجموعه های سیاسی ناسالم از این موضوعات با بزرگ نمایی و آمیختن راست و دروغ ، سوء استفاده می کنند امری روشن است. اما دفاع از ارتباطات مالی چهره های موجه با افراد ناسالم نه تنها برای آن چهره ها سودی ندارد بلکه موجب هزینه پردازی از طرف نظام خواهد بود. سرمایه این نظام یعنی اعتماد مردم. ما باید همه فدای این نظام شویم. اگر در گذشته تلاش کرده ایم و سختی کشیده ایم و آبرویی یافته ایم اکنون باید همان آبرو را هم خرج افزایش اعتماد مردم به نظام کنیم. نباید با این غفلتها هر روز از آبروی این نظام مظلوم خرج حفظ افراد کنیم. این وجهی ندارد که ما بگوییم فلانی را نمی شناختیم و از نیاتش با خبر نبودیم. این یک نقص است. و اگر چنین افرادی از قِبَل ما به بیت المال دست رسی های سهلی پیدا کرده اند نیز نقصی دیگر است. در کنار پاکدستی، هوشمندی هم لازم است. اینگونه است که حساب هر کس پاک خواهد بود. ➖➖➖➖➖➖➖ https://eitaa.com/almottaqin ➖➖➖➖➖➖➖