➖➖➖➖➖➖➖ 🔲 هدایت ایستگاهی و خطی ◀️ قسمت اول: ایستگاه استیضاح ✍️ علی ثقفی ◻️استیضاح که می تواند منجر به عزل رئیس جمهور شوند حق مجلس است و کسی نمی تواند مجلس را به خاطر این احقاق حق سرزنش کند. اما سال ۹۷ رهبری گفتند برخی به عنوان حمایت از ضعفا در نقشه دشمن بازی می کنند این دولت باید بماند و با قوت کار کند. آنها که اهل تبعیت از رهبری هستند آن زمان باید در این تدبیر تأمل می کردند. چرا رهبری صلاح نمی بینند حتی دولتی که کفایت کافی برای مدیریت امور را ندارد باید همچنان در راس کار بماند؟ ◻️ این اواخر که دولت فعلی بی کفایتی را در تدبیر امر معیشت مردم و مدیریت کرونا و دل کندن از آمریکا و اروپا و تکیه بر توان های داخلی و سایر فرصتهای بین المللی به نهایت رساند، باز عده ای با انگیزه های مختلف تنها راه علاج را در چند ماه باقی مانده به عمر این دولت مستعجل برکناری آن دیدند. این عده نه به توصیه قبلی رهبری توجه کردند و نه در نگاهشان به شرایط پیچیده کشور عقلانیت درستی به کار بردند ◻️حال که رهبری در دیدار ستاد کرونا بر ضرورت وحدت و همدلی قوا تاکید کردند و همگان فهمیدند ایشان راضی به این استیضاح نیستند اکنون برخی از طرفداران استیضاح دوره افتاده اند که بله ما به مسئولیت خود عمل کردیم و حال که عدم تمایل رهبری به این کار واضح شد ما هم از کار خود دست می کشیم. ضمناً این افراد کسانی را که از پیش فهمیده بودند رهبری با این طور اقدامات که موجب تنش در جامعه می شود مخالف بودند، به تعطیل کردن عقل خود در تصمیم گیری و هزینه گذاشتن روی دست رهبری متهم می کنند ◻️آنها با قیافه حق به جانب می گویند ما به عقل خود تکیه کردیم و وقتی هم معلوم شد رهبری راضی نیست از ایشان تبعیت کردیم و توصیه می کنند همگان هم باید همین طور رفتار کنند. این ظاهراً بیانی عامه پسند و معقول است اما در حقیقت اینطور نیست. اگر کسی جایگاه امام را در هدایت امور جامعه بشناسد می فهمد که دوگانه ی عقل خویش- امر رهبری، دوگانه ای توهمی است. این مطلب را کمی توضیح می دهیم. ◻️ما معتقدیم بهره گیری از یک امام در جامعه استفاده ایستگاهی نیست و بلکه یک بهره مندی خطی است. ما نباید اینطور تصور کنیم که این ما هستیم که باید در هر ایستگاه مسیر را خود تعیین کنیم و اگر رهبری دستور اصلاح مسیر داد آنگاه به آن عمل کنیم. همچنین این هم درست نیست که ما باید ایستگاه به ایستگاه منتظر دستور رهبری برای تعیین مسیر باشیم ◻️ طبع امامت در مکتب شیعه آن است که همه مومنان با تکیه بر عقل و فهم و اختیار خود از مجموعه هدایت گری های امام جامعه خط سیر حرکت خود را دریابند. در این صورت حتی بدون ورود مصداقی رهبری یا به تعبیر ما ورود ایستگاهی، آنها می توانند ممشای امام را دریافت کنند. ما از تبعیت از رهبری چنین معنایی می فهمیم. البته جایگاه تذکرات ایستگاهی در موارد خاص و اندک محفوظ است. طبیعت رهبری در شیعه این نیست برای آنانکه در هر ایستگاه توقف می کنند تا ببینند رهبری چه می گوید ایشان ایستگاه به ایستگاه اعلام مسیر کند یا برای آنانکه در هرمسئله بدون توجه به منظومه هدایت گری کلی رهبری به عقل خود تکیه می کنند و بعد متوجه میشوند اشتباه کرده اند، رهبری ایستگاه به ایستگاه اعلام تصحیح مسیر کند ادامه دارد... ➖➖➖➖➖➖➖ https://eitaa.com/almottaqin ➖➖➖➖➖➖➖