روند مذاکرات غزه در حال تکرار در لبنان است. آمریکا و اسرائیل درباره دیگر طرف‌ها با یکدیگر مذاکره می‌کنند و در آخر می‌گویند پیشرفت وجود دارد! در آخر هم مقصر بهم زدن مذاکرات را مقاومت جلوه می‌دهند.
همانند مذاکرات آتش‌بس غزه که دشمن به دنبال تثبیت در نتزاریم و فیلادلفیا بود، اکنون استعماری‌ترین شرطی که رژیم در مذاکرات لبنان قرار داده، حق آزادی عمل در صورت نقض توافق است! بنابراین علی‌رغم برخی تلاش‌ها برای ایجاد جو مثبت، خبری از آتش‌بس، حداقل تا ورود ترامپ به کاخ سفید نخواهد بود.
استراتژی مقاومت حزب‌الله نیز عدم توجه به رایزنی‌های سیاسی و مدیریت جنگ در میدان به مدت طولانی با هدف خسته کردن و ناامیدسازی دشمن از دستیابی به اهداف خود و افزایش هزینه‌هایش است تا همزمان دست مذاکره کننده لبنانی نیز پُر شود.
این روند هر چند باعث تعمیق و توسعه دایره جنایت توسط دشمن می‌شود، اما با تشدید کیفی مقاومت نیز همراه خواهد بود تا معادلات روی زمین تغییر کند.
بری به عنوان مذاکره کننده اصلی نیز مقاومت خاصی از خود بروز داده است و انتظار می‌رود طی روزهای آتی فشارهای سیاسی، رسانه‌ای و حتی امنیتی بر وی افزایش یابد.
"سرهای داغ" در تل‌آویو و واشینگتن، باید "سرد" شوند.
استراتژی فعلی رژیم صهیونیستی را می‌توان اینگونه درک کرد که آنها با تحمیل یک توافق کاملاً نابرابر به لبنان، سعی در به دست گرفتن ابتکار عمل در سطح منطقه و در برابر گروه‌های مقاومت را از راه مذاکره سیاسی اما زیر آتش دارند تا همزمان با آماده‌سازی آمریکا در دوره انتقالی و با ورود ترامپ به کاخ سفید، کانون فشار به ایران شیفت شود.
دور زدن رژیم صهیونیستی با مانورهای راهبردی دیپلماتیک، معکوس کردن خواسته‌ها و جهت فشار از همان راهی که برای تغییر خاورمیانه از آن وارد شده‌اند، افزایش جبهات فعال بر علیه رژیم، رونمایی از برخی جنبه‌های قدرتی و همچنین عملیاتی ساختن برخی طرح‌ها، تنها بخشی از راهبردهای ماست.
در #مضیف دنبال کنید
🇯🇴🇮🇳
@almozife