عیب‌پوشی از کودکان
پوشاندن اسرار، عیب‌ها و اشتباهات کودکان بسیار با اهمیت است.
اگر کودکی خطایی و خلافی کرد، به او سرکوفت نزنیم، خطای او را افشا نکنیم، جلوی دیگران آبرویش را نبریم.
انسان باید حافظ اسرار دیگران باشد. هیچ انسانی فطرتاً دوست ندارد عیب و بدی‌هایش بروز کند و ظاهر شود. کودکان نیز شاید از نظر مهارتی از ما کم‌تر بدانند و کم‌تر بلد باشند؛ اما آن‌ها هم مانند ما در ساحت‌های انسانی برابرند. دوست‌دارند با احترام با آن‌ها برخورد شود، دوست‌دارند عزت‌نفس‌شان پایمال نشود، دوست‌دارند دیگران نسبت به آن‌ها خطاپوش باشند و...
البته در ارتباط با همه باید همین‌طور باشیم، ولی در خصوص کودکان باید بیشتر به این امر اهمیت بدهیم؛ چراکه والدین در جایگاه خدای بچه‌ها هستند و بهتر است ما نیز خداگونه با آن‌ها رفتار کنیم و سَتّار باشیم تا آن‌ها نیز خطاپوشی و گذشت را بیاموزند...
«محافظ حریم شخصی و شخصیتی کودک خود باشیم.»
شما تا حالا خطاپوشی کردید؟ واکنش فرزندتون چی بود؟
و آیا تا حالا آبروی بچه‌تون رو بردید؟ چه حسی بهش دست داد؟