💢 اتحاد وجودی انسان با معتقدات خویش : 🔹👈 اعتقادات انسان، اتصال و اتحاد وجودی با خود انسان دارد، و بروز و ظهور خود انسان است. 🔹👈 در حالیکه اطلاعات و معلومات، اقتباس های انسان از خارج است. 🔹👈 انسان با عقاید و اعتقادات خود وحدت دارد، یعنی در وجود خود با اعتقاداتش دوگانه نیست، بلکه یگانه است؛ اما با اطلاعاتش چنین رابطه ای ندارد. 🔹👈 اطلاعات را در خزانه حافظه نگهداری می کند، ولی خودش چیزی است، و اطلاعاتش چیزی دیگر؛ در حالی که اعتقادات انسان جلوه و تجلی خود او و وجود اوست. ✅ به همین دلیل در اعتقادات اکراه و اجبار راه ندارد؛ چنان که در قرآن میخوانیم : لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ 🔹👈 دین و اکراه، هرگز جمع نمی شوند؛ زیرا دو حالت و دو چیزند. 🔹👈 آنچه اکراهی است دین نیست، و آنچه دین است اکراهی نیست؛ چون دین اعتقاد است، و اعتقاد متحد با وجود انسان است، اما اکراه تحمیل چیزی به وجود انسان است. 🔹👈 پس کسی که چیزی را به اکراه پذیرفته، متدین به آن نشده، گرچه معترف به آن شده است. متظاهر به آن هست و ملبس به آن گردیده است. 📙 کتاب تحجرگرایی، آیة الله حائری شیرازی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ @ALTAFHIM