🕋 پیامبر اعظم صلی الله علیه وآله و سلم ❇️إِنَّ اللهَ فَتَحَ هَذَا الدّيْن بِعَلِيّ، وَ إِذَا قُتِلَ فَسَدَ الدّيْنُ وَلاَ يُصْلِحَهُ إِلاَّ الْمَهَدِيُّ ❇️به درستی که خداوند این دین را به دستان امیرالمومنین علی علیه السلام پیروز کرد و هنگامی که او شهید شود دین خراب خواهد شد و دیگر اصلاح نخواهد شد مگر به دستان حضرت مهدی علیه السلام. 📚منتخب الاثر ج2 ص73 📖ینابیع المودۀ ج2 باب 56، 💎 این شبهای رمضان را قدر بدانیم با « علی » شناسی در حد بضاعت اندک مان 🔴از غارات چه میدانیم ؟🔴 ⭕️تخریب زیرساخت های اقتصادی قلمرو خلافت امام علی در اثر غارات ❇️قسمت سوم  🔲حمله به مناطق پررونق جزیره ، انبار و هیت اهمیت انبار به این دلیل بود که این ناحیه محل ذخیره گندم و جو و کاه برای لشکریان ساسانی بوده است. اهمیت دیگر انبار از این جهت بود که در کنار اولین نهر بزرگی قرار داشت که قابل کشتی رانی بود و از فرات جدا می شد و به دجله می ریخت. (لسترنج، 1364، ص72) در مجاورت انبار ، شهری دیگر به نام هیت بود که در کنار رود فرات واقع شده بود. این شهر نیز باروی محکمی داشت و از نعمت و آبادانی برخوردار بود. (مجهول، 1423، ص 163) با دقت در مواردی که ذکر شد، متوجه اهمیت اقتصادی این شهرها می شویم. احتمالاً یکی از دلایل انتخاب این مناطق برای حمله نیز همین اهمیت بوده است تا ضربات اقتصادی بیش تری به پیکر دولت امام علی وارد شود. وقتی کمیل بن زیاد والی این منطقه، خبر آمدن لشکر شام را شنید، جانشینی در هیت گذاشت و خود برای مقابله با این لشکر از شهر بیرون رفت؛ اما این خروج، باعث شد سوفیان بن عوف، فرمانده شام به راحتی منطقه را غارت نماید و بعد از آن «انبار» را نیز تاراج کند. (ابن اعثم، 1411، ج4، ص 226) چنین به نظر می رسد که خسارات مالی و انسانی این حمله نظامی- اقتصادی معاویه، آن چنان زیاد بوده که امام، به شدت از یار صادق خود کمیل خشمگین شد و در نامه ای او را به شدت مذمت و ملامت فرمود (نک: نهج البلاغه، نامه 61) ثقفی به نقل از سفیان بن عوف غامدى می نویسد که معاویه به او دستور حمله به مناطق هیت ، انبار و مداین را می دهد و در این دستور به او می گوید: «... و اعلم أنّک ان أغرت على [أهل‏] الأنبار و أهل المدائن فکأنّک أغرت على الکوفه...». (ثقفی ، 1353، ص466) پس  از این که امام، سعید بن قیس همدانی را به تعقیب سپاه سفیان بن عوف فرستاد، آن ها به شام فرار کردند و به مداین نرسیدند (ثقفی ، 1353، ص471)؛ اما به نظر می رسد مناطق انبار یا مداین، اهمیت سیاسی- اقتصادی بسزایی داشته اند که معاویه، حمله به این مناطق را معادل حمله به مرکز خلافت می داند. او در دستور خود، بر ویرانی زیرساخت های اقتصادی تأکید می کند؛ زیرا می داند آباد ساختن مجدد زیرساخت های اقتصادی، زمان طولانی لازم دارد و حتی اگر همه مخارج آن توسط دولت تأمین شود، باز هم آوارگی و در دست رس  نبودن امکانات حداقلی معیشتی، به شدت بر مردم تأثیر می گذارد تا جایی که حتی می تواند از مرگ بدتر و سخت تر باشد: «... خَافُ الدَّوَائِرَ ، وَ خَرِّبْ‏ کُلَ‏ مَا مَرَرْتَ‏ بِهِ‏ [مِنَ الْقُرَى]، وَ اقْتُلْ کُلَّ مَنْ لَقِیتَ مِمَّنْ لَیْسَ هُوَ عَلَى رَأْیِکَ، وَ احْرُبِ الْأَمْوَالَ ، فَإِنَّهُ شَبِیهٌ بِالْقَتْلِ وَ هُوَ أَوْجَعُ لِلْقُلُوبِ». (ثقفی ، 1353، ص467) مادلونگ معتقد است، این گونه دزدی و راهزنی های عادی و قتل، ویژگی معمول غارت هایی شد که معاویه در سرزمین های امام علی انجام می داد و نشان  دهنده بدعتی سخیف در ماهیت جنگ در میان مسلمانان بود. (مادلونگ، 1377، ص314) یاران معاویه، برای ضربه  زدن به پیکر اقتصادی جامعه، حتی از غارت اموال حاجیان و زائران خانه خدا هم خودداری نکردند. (ثقفی ، 1353، ص608) سفیان  بن عوف، پس از روایت کامل واقعه، اظهار می کند: «معاویه سوگند می خورد که بعد از اندک  زمانی، مردم عراق از علی7 فرار می کنند و به طرف ما می آیند». (ثقفی ، 1353، ص468)  🔲 حمله بسر به یمن در اثنای غارت گری های معاویه، طرف داران عثمان در یمن سر به شورش برداشته، با امام علی به مخالفت برخاستند و از پرداخت زکات امتناع کردند. (ثقفی ، 1353، ص594) در این اثنا، بُسر با سه هزار سوار از دمشق بیرون آمد و رهسپار حجاز و یمن شد. آن ها با برنامه حساب شده در مناطق مختلف، مردم را به نابودی سرمایه های اقتصادی و اموالشان تهدید می کردند. بسر هنگامی که می خواست از مکه برود، تأکید کرد که در صورت همراهی نکردن با او، همه را خواهد کشت و دارایی های آن ها را غارت و تخریب خواهد نمود. (ثقفی ، 1353، ص 617) 💎ادامه دارد .....   🌤اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج🌤 @alvadossadegh لینک کانال ایتا «وعده صادق» eitaa.com/alvadossadegh