◾️◾️◾️◾️◾️◾️ عزاداری در تاریخ ایران از نخستین تعطیلی رسمی روز عاشورا تا ایجاد گروه مداحان و تعزیه خوانها اهتمام پادشاهان ال بویه، مغول، تیموریان، صفوی و قاجار به عزاداری 🔻مرکز پژوهشهای تاریخ اسلام در یادداشتی مطرح کرد؛ ▪️مهم‌ترین اقدام معزالدوله ( از امرای ال بویه) در راستای ترویج آیین‌های شیعی، رسمی و علنی کردن اقامۀ عزا بر امام حسین بود. وی در عاشورای سال ۳۵۲ هجری، دستور بسته شدن بازارها و تعطیلی خرید و فروش را صادر کرد. ▪️در زمان مغول تشیع خصوصاً در دوره غازان‌خان و خدابنده، پیشرفت بسیار کرد و مراسم عزاداری رونقی بیشتر گرفت. شعرای شیعه به سرودن اشعار در رثای امامان و ساختن نوحه برای سینه‌زنی اهتمام ورزیدند. ▪️با آنکه سلاطین تیموری اغلب مذهب حنفی داشتند، اما با تشیع با مدارا رفتار می‌کردند. تیمور تسخیر دمشق را اقدامی به مثابه خون‌خواهی از یزید و گرفتن انتقام امام حسین اعلام کرد. در این عصر همچنین سنت ذکر مناقب اهل بیت و مناقب‌خوانی رواج بسیار داشت ▪️در دورۀ صفویه روضه‌خوان‌ها و نوحه‌خوان‌های بسیاری ظهور کردند. شعرا نیز در این دوره به سرودن مراثی و مناقب پیامبر و خاندان او پرداختند که از آن میان محتشم کاشانی با ترکیب‌بند معروف خود گوی سبقت را از دیگران ربود ▪️شاهان قاجار توجهی ویژه به رعایت آداب و برگزاری شعائر دینی از خود نشان می‌دادند. در دوران فتحعلی شاه اولین تکیه‌های ثابت برپا شد و کارگردانی تعزیه تحت ریاست شاه تکامل یافت 🌐 متن کامل: http://ihkn.ir/?p=34221 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh