🔰سنت_حسنه نگارش ❇️پاراگراف نویسی 🔹انواع پاراگرافها بر اساس کارکردهای پاراگراف، چهار نوع را می توان نام برد: +پاراگراف مقدماتی +تشریحی +اتصالی یا انتقالی +نتیجه گیری کننده *نکته: تمامی نوشته ها هر چهار نوع پاراگراف را ندارند.   نویسنده در بند یا بندهای مقدماتی به آنچه در طول مقاله یا مطلب رسانه ای خود، خواهد گفت و نیز اهداف و ضرورتهای موضوع، طرح مساله و ایجاد انگیزه می پردازد و در واقع در این مرحله خواننده را آماده خواندن می کند.    در بندهای میانی که تشریحی و انتقالی است؛ به اصل موضوع با تشریح زوایای مختلف آن پرداخته و در بند یا بندهای پایانی جمع بندی، ارائه راه حل، بیان مشکلات و موانع موضوع و پاسخ به مقدمه صورت می پذیرد.   بندهای نتیجه گیری برای پایان دادن به نوشته ها به کار می روند و بر اهمیت اندیشه اصلی تاکید می کند . یک بند نتیجه گیری کننده ممکن است خلاصه ای کوتاه باشدیا پرسشی را مطرح سازد. البته این بند مثل بند مقدماتی در نوشته های کوتاه جایی ندارد و مورد نیاز هم نیستد.   نظم و آراستگی بندها و ترتیب قرار گرفتن آنها نشانه اعتبار آن است وباعث می شود پیام روشن تر و آسان تر در ذهن جاگرفته و قابلیت جذب مخاطب را افزایش می دهد. 🔹چگونه پاراگراف بنویسیم؟  پاراگراف نویسی یکی از اصول نویسندگی است. در یک پاراگراف موضوع مورد نظر گام به گام مطرح می شود. موضوع در یک جمله اصلی بیان شده و سپس با جمله های تقویت کننده بسط می یابد و در جمله نهایی، اندیشه اصلی نتیجه گیری می شود.    هر پاراگراف بیش از یک جمله موضوعی، درباره مبحث اصلی ندارد. پاراگراف ها معمولا تک موضوعی اند. این جمله اصلی باید به روشنی به موضوع کل مقاله یا مطلب رسانه ای مربوط باشد و همه چیز در پاراگراف باید آن جمله اصلی را تقویت و تشریح کند. البته لازم نیست؛ این جمله اصلی حتما در ابتدای پاراگراف و اولین جمله باشد.    در پاراگراف جمله ها باید تا حدالامکان از نظر دستوری کامل، کوتاه، ساده و گویا و رساننده معنا، و در شکل پاراگرافی یک دست و با سایر اجرا متناسب باشد. جمله های هر بند به عنوان یک واحد منسجم باید که یک موضوع را انتقال دهدو این انسجام، یک دستی و وحدت در کل مطلب و در تمامی پاراگراف های باید حفظ شود تا در پایان خواننده به اصل موضوع، پی برده و قادر به درک و انتقال مطلب شود.   یک آزمون مهم برای کسب اطمینان از وحدت و انسجام بند این است که در پایان هر بند به این دو پرسش پاسخ دهیم. 1-موضوع اصلی بند چیست؟ 2-آیا تمامی جمله ها با موضوع ارتباط دارد یا خیر؟     همانطور که گفتیم؛ پاراگراف معمولا با یک اندیشه یا ادعای کنترل کننده، آغاز می شود با توصیف و شرح بسط می یابد و با سندی معتبر تقویت می شود. 🔹واژه های "رابط" یا "بازتابی"   این واژه ها، جمله ها و عبارت ها؛ بسط دهنده های موضوعی یا ارجاع دهنده ها به موضوع های قبلی در پاراگراف های پیشین هستند؛ که مثلا می توان به این واژه ها اشاره کرد: برای مثال، با این همه، به علاوه، به هر حال، بدین ترتیب، بدین منظور ،بی تردید، بی شک و ... تقویت و تایید جملات بسط دهنده می تواند امار و ارقام، مثل حادثه و رویداد، استدلال و مقایسه (مشابهت ها و تفاوت ها) باشد. نگارش https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh