#اخلاق سؤال صد و چهل و نهم: معنای این جملات حضرت لقمان علیه‌السّلام در قرآن کریم چیست؟«وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّک لِلنّاسِ وَ لا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحاً» پاسخ ما: در تعبیر فارسی یعنی خودت را کوچک نکن، درباره مال دنیا خودت را طوری به مردم‌نشان نده که همه فکر کنند تو محتاج هستی و به تو ترحم کنند. در آیه شریفه دیگر خدای تعالی می‌فرماید فقرایی هستند که آن چنان عفت نفس دارند که می‌فرماید: «یحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِیاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ» اینها بقدری عفت نفس دارند، که مردم فکر می‌کنند اینها ثروتمند هستند حضرت لقمان علیه‌السّلام می‌گوید: «وَ لا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحاً» در روی زمین با تکبر راه نرو هر چه قد بکشی به کوهها نمی‌رسی. اینها حکمت است. ما اگر بخواهیم در کتابمان چیزی نقل کنیم ملاحظه همه را می‌کنیم، آن کسی که چیزی نقل می‌کند باید شخصیتی باشد. خدای تعالی با آن عظمت در کتاب جاوید خود از قول لقمان علیه‌السّلام حرف نقل می‌کند. ‌او پیامبر هم نبوده نهایتا نبی بوده رسول نبوده است اما نمره‌اش بیست بوده و امتحان خوب داده است. در این آیات مطالب خوبی می‌فرماید چون ممکن است انسان به جایی برسد که برای خدا تواضع نکند، تواضع مال خدا نیست. خدای تعالی مهربان است برای مردمی که مرد هستند، انسانهایی که انسان هستند، ارزش قائل است، برای آنها که در دو دنیا دائم به فکر آخور نیستند. بلکه به فکر آخرتند اهمیت قائل است. لقمان ثروتمند نبود فقط بنده خدا بود. کتاب  پاسخ به سؤالات قرآن صفحه ,۳۸۰ حضرت آیت اللّٰه سیّد حسن ابطحی @alzekr_alhakim