بسم الله الرحمن الرحیم حضرت امام جعفر صادق(ع) پيشوای ششم مسلمانان،( روز ۲۵ شوال سال ۱۴۸ هـ.ق) به دست خليفه‌‌ عباسی، منصور دوانيقی مسموم و در مدينه به شهادت رسيد. امام صادق(ع) به نيز معروف است زيرا عمر ايشان از تمامی ائمه اطهار(ع) طولانی تر است. حضرت را در قبرستان بقيع در كنار پدر، جدّ و امام حسن مجتبی(ع) دفن كردند. آن امام به هنگام شهادت ۶۵ سال داشته و مدت ۳۴ سال از امامت حضرتش می گذشت. در ميان امامان معصوم(ع)، برای هيچ كدام همانند امام صادق(ع) فرصت و شرايط مساعدی پيش نيامد تا بتوانند در سطح وسيع به بپردازند و با تشريح فرهنگ غنی و پُرمايه‌ ی اسلام، بر گسترش اين دين آسماني بيفزايند. ولی برای امام صادق(ع) اين فرصت، در گير و دار كشمكش ‌ها و رو در رويى بنی ‌اميه و بنی ‌عباس و جنگ قدرت به دست آمد. آن بزرگمرد علم و عمل از اين فرصت استفاده‌ی كامل كرد و اسلام و فقهِ آن را از ديدگاه ائمه‌ی اهل‌بيت(ع) معرفی نمود و با تربيت شاگردان بسيار و برجسته، حيات تازه ‌اي به اسلام و مسلمين بخشيد و فرهنگ ناب تشيّع را كه از متن اسلام محمدی و علوی نشأت گرفته بود به جهانيان عرضه كرد. حضرت در اين زمان، اسلام اصيل را از زير حجاب تيره و تار اسلام بنی ‌اميه و بنی ‌عباس آشكار ساخت. ۱