🛑 مسئله اصلی در بحث نقش آمریکا، چراغ سبز راهبردی است.
🔸 ما شدت چنین اقداماتی را در دی ماه از رژیم دیده بودیم.
🔸 در آن دوره نیز میان آمریکا و اسرائیل اختلافاتی با این مبنا بود که آمریکا می‌گفت باید مرحله سوم جنگ آغاز شود اما اسرائیل بر جنگ پرشدت تاکید داشت.
🔸 نهایتا رژیم به عقب‌نشینی از شهر غزه، کاهش در خان‌یونس و رفتن به پاریس ۱ رضایت داد اما همزمان شتاب عملیاتی مشترک خود را در لبنان، سوریه، عراق، یمن و ایران ماکسیومم کردند.
🔸 اکنون نیز شاهد بودیم که آمریکا و رژیم بر سر حمله به رفح، مذاکرات و روز بعد به اختلافاتی خورده بودند اما پس از سفر گالانت، شاهد کاهش تهدید حمله به رفح و انعطاف احتمالی رژیم در مذاکرات بودیم اما همزمان سطح و سرعت هدف‌گیری رژیم در سوریه و لبنان تصاعدی شده است. بنابراین تحلیل تاخت زدن موقت غزه در برابر افزایش تنش در منطقه جدی است.
🔸 آمریکا تصور می‌کند اگر تنش در غزه را کاهش داد، می‌تواند حرکات جبهه مقاومت را کنترل کند در صورتی که تصاعد دشمن بر علیه اجزای محور، باز هم نتیجه عکس خواهد داشت.
🔸 نتانیاهو نیز با استراتژی مدیریت تنش‌ها و به تعویق انداختن مشکلات با مخالفان داخلی و خارجی خود(نه مقاومت)، قصد دارد خود را حفظ کند. نتانیاهو می‌داند نه امکان تنش بیشتر با آمریکا وجود دارد (پس باید امتیازی موقت می‌داد) و نه امکان توقف کامل. پس باید با ارائه امتیازات موقت و خرید زمان هم آمریکا را راضی کند و هم ضربه به ارکان پشتیبانی مقاومت از غزه را افزایش دهد تا در مرحله بعدی، با فضایی آسان‌تر به نوار غزه یورش برد.