چو ناکس به ده کد خدایی کند کشاورز باید گدایی کند ... در این خاک زرخیز ایران زمین نبودند جز مردمی پاک دین همه دینشان مردی و داد بود وز آن ، کشور آزاد و آباد بود چو مهر و وفا بود خود کیششان گنه بود آزار کس پیششان همه بنده ی ناب یزدان پاک همه دل پر از مهر این آب و خاک بزرگی به مردی و فرهنگ بود گدایی در این بوم و بر ننگ بود کجا رفت آن دانش و هوش ما که شد مهر میهن فراموش ما ؟ که انداخت آتش در این بوستان کز آن سوخت جان و دل دوستان ؟ چه کردیم کین گونه گشتیم خوار ؟ خرد را فکندیم این سان ز کار نبود این چنین کشور و دین ما کجا رفت آیین دیرین ما ؟ به یزدان که این کشور آباد بود همه جای مردان آزاد بود در این کشور آزادگی ارز داشت کشاورز ، خود خانه و مرز داشت گرانمایه بود آنکه بودی دبیر گرامی بد آنکس که بودی دلیر نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت نه بیگانه جایی در این خانه داشت از آنروز دشمن بما چیره گشت که ما را روان و خرد تیره گشت از آنروز این خانه ویرانه شد که نان آورش مرد بیگانه شد چو ناکس به ده کد خدایی کند کشاورز باید گدایی کند ... (اشعار زیبای فردوسی) ________________________ قابل توجه روحانی و گروه سازشکار اصلاح طلب!!#