💠 🔷 - 🔷جلسه شصت و یکم 🔶 بخش اول 🔶 به مناسبت بحثی که از سوره مبارکه حجرات آغاز کرده بودیم ، کلمات حضرت امام خمینی (رضوان الله علیه) درباره فطرت را مرور می کنیم. در کتاب تقریرات فلسفه ، جلد ۳ ، حضرت امام (ره) عبارت مهمی دارند که می فرمایند: «انسان در اول تولد قلبش چون آینه دو رویه است یک صفحه اش به طرف عالم غیب و صفحه دیگرش به حس و شهادت باز می‌شود.» [ قلب دو صفحه دارد یک طرف به سمت عالم ماده است که به تعبیر قرآن به آن می گویند ، عالم شهادت، یعنی؛ چیزهایی را می بیند که برای آن محسوس است یک طرف هم به سمت عالم غیب است] «و بستگی دارد که انسان کدامش را ببندد و کدامش را کاملاً باز کند» [خیلی این نکته مهم است چراکه مشخص می کند که نمیشود هر دو طرف قلب همزمان باز باشد] «نمی‌شود هر دو را به نحو اطلاقی باز کرد اگر قرار شد چشمی که به سمت عالم غیب باز می شود بخواهد کامل باز شود و کامل ببیند ، باید آن چشمی که از سمت عالم شهادت باز میکند کامل باز نباشد» پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: اگر شما چشم خود را بر آنچه خدا دیدنش را حرام کرده ببندی چند خاصیت دارد؛ ‹غُضُّوا اَبْصَارَکُمْ تَرَوْنَ الْعَجَائِب› «اگرچشمانتان را فرو ببندید، شگفتی ‌ها و عجایبی را خواهید دید.» وقتی انسان، چشم از حرام بپوشد، می ‌تواند حقایق عالَم ملکوت و نهانِ جهان و عظمت الهی را ببیند. در جایی دیگر فرمود: لوْ لا تَكْثیرٌ فی كَلامِكُمْ وَ تَمْریجٌ فی قُلوبِكُمْ ... «اگر این حرف ها و گفت و گو های اضافه نبود و این پراکندگی های دل نبود... لَرَاَیْتُمْ ما اَری وَ لَسَمِعْتُمْ ما اَسْمَعُ می توانستید آنچه را كه من می بینم ببینید و صداهایی را كه من می شنوم بشنوید» خیلی حرف است! نشان می دهد استعداد ما تا جایی است که هر آنچه پیغمبر میبیند را ما هم میتوانیم ببینیم و هرآنچه پیغمبر می شنوند را هم می توانستیم بشنویم! پیغمبر تا کجا را دید و شنید ؟! تا آنجا که در روایت آمده است: فَلَمَّا بَلَغَ إِلَى سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى فَانْتَهَى إِلَى الْحُجُبِ فَقَالَ جَبْرَئِیلُ تَقَدَّمْ یَا رَسُولَ اللَّهِ لَیْسَ لِی أَنْ أَجُوزَ هَذَا الْمَکَانَ وَ لَوْ دَنَوْتُ أَنْمُلَةً لَاحْتَرَقْتُ «چون پیامبر خدا به سدرة المنتهی نائل شد، پس به حجاب هایی رسید و آن گاه جبرئیل گفت ای رسول خدا پیش رو! سزاوار نیست که من بر این جا گذر کنم و اگر یک بند انگشت نزدیک تر شوم خواهم سوخت.» حالا ببینید این پیامبر ، به امیرالمومنین فرمود: یا علی انَّکَ تَسْمَعُ ما اسْمَعُ وَ تَری ما اری «آنچه من می‌شنوم تو می‌شنوی و آنچه من می‌بینم تو می‌بینی... الّا ا نَّکَ لَسْتَ بِنَبِیٍّ ولی در عین حال تو پیغمبر نیستی.»(خطبه:۱۹۰) چطور این مقام ها برای افراد مهیا می‌شود! شکوفایی فطرت به چه چیزی است؟ یک نفر میشود سلمان ، که درباره او می گویند "سلمان از اهل بیت" است، این یعنی چه ؟ یعنی او هم اهل مشاهدات است. حضرت زهرا(س) به سلمان فرمود چهار فرشته دیروز مهمان من بودند اسامی آنها را هم ذکر کرد و فرمود یکی از آن ها نامش سُلَیمه بود [همسر بهشتی سلمان] او گفت پس کی سلمان وارد بهشت می شود؟ شوق ما به دیدن سلمان بیش از شوق ما به رفتن بهشت است ، ان الجنه لتشتاق الی اربعه «بهشت مشتاق آنهاست » نمی‌گوید حوریان بهشتی ،می گوید بهشت مشتاق است ،چرا که کمال بهشت به این است که امثال سلمان را به خودش راه بدهد! این ها در اثر شکوفایی فطرت است. فطرت را خدا به ما داده است ، آن هم یک فطرت دوسویه؛ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا(شمس:۸) «و به او شر و خیر او را الهام کرد.» ما هم آنقدر که قدرت و استعداد برای فجور داریم همان قدر قدرت و استعداد برای تقوا هم داریم. . همانقدر که می توانیم خوب باشیم می‌توانیم بد هم باشیم در عین حال در جای دیگر هم آمده است: حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ (حجرات:۷) «خدا ایمان را محبوب شما ساخت و آن رادر دلتان بیاراست و کفر و فسق و عصیان را در نظرتان مکروه گردانید» خداوند ، ایمان را برای فطرت ما زیبا جلوه داده است. اگراین فطرت را شکوفا کردیم می شویم سلمان. 🔔 @Aminikhaah_Media