سلام علیکم جهت اطاعت امر از موالی خودم در حد وسع عرض می کنم که : اولا تفسیر و تبیین نهج البلاغه مانند قرآن باید مستظهر به دو امر باشد یکی سیاق (در نظر گرفتن جمله و موضوع با جملات و مطالب قبل و بعد) و دیگری سباق (علت بیان موضوع و تاثیر زمان و مکان در ایجاد موضوع یا همان شان نزول) ، لذا بیان این کلمات علتی داشته که شاید مابعد و ماقبل آن را بتوان در سایر کتب روائی خصوصا کتاب تمام نهج البلاغه پیدا کرد ثانیا ایشان به چهار امر صحیح و حق اشاره و به دو امر خرافی که حق نبوده و مردم آن را حق می پندارند اشاره می کنند . از چهار امر اشاره شده شاید فأل که به همان فال نیک است اشاره کنیم که ما باید همه امور و حوادث را به فال نیک بگیریم در مقابل طیره (فال بد و نحوست) که در زمره خرافات بحث کردند و درست نقطه مقابل فأل است . رقی هم همان دعای تعویذ است که برای شفای بیمار به همراه او حمل می شود . اما شاید بحث برانگیزترین موضوع سرایت بیماری است که نشانگر ابطال اصل صحیح بیماری های واگیردار نیست و باید توضیح داده شود . نخست اینکه همه بیماری ها مسری نیست و این یک تعلیم پزشکی از ناحیه ایشان است که مثلا مرض قند مسری نیست و یا سایر بیماری های ژنتیکی که شاید در آن زمان توضیح بیش از این از فهم آنها خارج بود و شاید اشاره به این باشد که حتی بیماری های مسری به ضرس قاطع و حتما قابل سرایت نیست که بطور مثال عده ای در زمان کرونا بر این باور بودند که مثلا با مداومت بر زیارت عاشورا این بلا را از خود دفع می کردند یا در صورت خوردن فلان خوراکی خاص اثر از بین میرود و اینطور نیست که حتما مسری باشد و خلاصه هر چه که باشد تا خدا نخواهد امری اتفاق نمی افتد و هیچ سببی از اسباب از خود و در مقابل اراده خدا استقلالی ندارند که می تواند تعلیمی در مقابل نظر جبری مشرکین و کفار و سایر عقائد باطل آن روز بوده باشد