ادامه ۱۰۰ درس از سیره ...👇 ۵۱- عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می‌رسید. ۵۲- احدی از محضر او ناامید نبود و می‌فرمود: «برسانید به من حاجت کسی را که نمی‌تواند حاجتش را به من برساند.» ۵۳- هرگاه کسی از او حاجتی می‌خواست اگر مقدور بود روا می‌کرد و گرنه با سخنی خوش و با وعده‌ای نیکو او را راضی می‌کرد. ۵۴- هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد. ۵۵- پیران را بسیار اکرام می‌کرد و با کودکان بسیار مهربان بود. ۵۶- غریبان را خیلی مراعات می‌کرد. ۵۷- با نیکی به شروران، دل آنان را به دست می‌آورد و مجذوب خود می‌کرد. ۵۸- همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت. ۵۹- چون شاد می‌شد چشم‌ها را بر هم می‌گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی‌کرد. ۶۰- اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی‌شد. ۶۱- مزاح می‌کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی‌زد. ۶۲- نام بد را تغییر می‌داد و به جای آن نام نیک می‌گذاشت. ۶۳- بردباری‌اش همواره بر خشم او سبقت می‌گرفت. ۶۴- برای امور دنیوی ناراحت نمی‌شد و یا به خشم نمی‌آمد. ۶۵- برای خدا چنان به خشم می‌آمد که دیگر کسی او را نمی‌شناخت ۶۶- هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود. ۶۷- هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود. ۶۸- در حال خشنودی و ناخشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت. ۶۹- ثروت نزد خود پس‌انداز نکرد. ۷۰- در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت. ۷۱- روی خاک می‌نشست و روی خاک غذا می‌خورد. ۷۲- روی زمین می‌خوابید. ۷۳- کفش و لباس را خودش وصله می‌کرد. ۷۴- با دست خودش شیر می‌دوشید و پای شترش را خودش می‌بست. ۷۵- هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می‌شد و برایش فرقی نمی‌کرد. ۷۶- هرجا می‌رفت عبایی که داشت به‌عنوان زیرانداز خود استفاده می‌کرد. ۷۷- اکثر جامه‌های آن حضرت سفید بود. ۷۸- چون جامه نو می‌پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می‌بخشید. ۷۹- جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود. ۸۰- در کفش و لباس پوشیدن بسیار مراعات فقرا را می‌کرد. ۸۱- ژولیده مو و بی‌نظم و نامرتب بودن را کراهت می‌داشت. ۸۲- همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود. ۸۳- همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می‌زد. ۸۴- نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می‌یافت. ۸۵- ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می‌داشت. ۸۶- هرگز نعمتی را مذمت نکرد. ۸۷- اندک نعمت خداوند را بزرگ می‌شمرد. ۸۸- هرگز از غذایی زیاد تعریف نکرد یا بد نگفت. ۸۹- موقع غذا هرچه حاضر می‌کردند میل می‌فرمود. ۹۰- در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می‌فرمود. ۹۱- بر سر غذا از همه دیرتر حاضر می‌شد و از همه زودتر دست می‌کشید. ۹۲- تا گرسنه نمی‌شد غذا میل نمی‌کرد و قبل از سیر شدن منصرف می‌شد. ۹۳- معده‌اش هیچ‌گاه دو غذا را در خود جمع نکرد. ۹۴- در غذا هرگز آروغ نزد. ۹۵- تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی‌خورد. ۹۶- بعد از غذا دست‌ها را می‌شست و روی خود می‌کشید. ۹۷- وقت آشامیدن سه جرعه آب می‌نوشید؛ اول آنها بسم‌الله و آخر آنها الحمدلله. ۹۸- از دوشیزگان پرده‌نشین با حیاتر بود. ۹۹- چون می‌خواست به منزل وارد شود سه‌بار اجازه می‌خواست. ۱۰۰- اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می‌کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می‌کرد. انتهای پیام #یاامیرالنحل @amirannahl313