🔴 رابطه تربیت و سیاست؟! از وقتی به صورت جدی تر و عملیاتی وارد فضای سیاسی شدم یکی از سوالاتی که زیاد با آن مواجه می شوم این است که بین من به عنوان یک کنشگر تربیتی و عرصه سیاست چه نسبتی برقرار است؟! حقیقت این است که سیاست به معنای حاکمیت اسلام به واسطه حکومت اسلامی را بالاترین کنشگری تربیتی می دانم. برای این گزاره چند دلیل مشخص وجود دارد؛ 1⃣ انبیاء و ائمه علیهم السلام به عنوان بالاترین کنشگران تربیتی همواره در پی تشکیل حکومت بوده اند و طبیعتا آن هایی که موفق به تشکیل حکومت شدند در پی ساختِ ساختارها و جایگذاری صحیح نیروها در بدنه حکومت بوده اند. 2⃣ دغدغه مشخص حضرت آقا به عنوان یگانه هدایتگر حاضر، در بیانیه گام دوم جابجایی نسلی و تشکیل دولتِ ( به معنای عام آن) جوانِ حزب اللهی است و این یعنی تشکیل تمدن نوین اسلامی تنها از این مسیر مُیسر است. 3⃣ سابقه نشان داده است هرچقدر هم ما به عنوان کنشگران فرهنگی و تربیتی در کف میدان تلاش کنیم تا ارزش های جامعه را ارتقاء یا تغییر دهیم، در نهایت آن کسی که در ارکان حاکمیتی پست و منصبی دارد توانایی آن را دارد که به راحتی همه تلاش های ما را بی ارزش کند. ما میدویم تا مردم را به مشارکت حداکثری و پای کار انقلاب ماندن دعوت کنیم در حالی که یک مدیر دولتی یا نماینده مجلس با یک حرف یا رفتار غلط باور مردم نسبت به انقلاب را سست میکند. نهایتا اینکه ما وظیفه داریم برای تشکیلات نظام مقدس اسلامی تلاش کنیم و نیرو سازی انجام دهیم و این تلاش زمانی به ثمر می رسد که بتوانیم آن نیروی آماده شده را در جای درست خود به کار بگیریم. رگه های این نوع تفکر تربیت تمدنی را به راحتی میتوانیم در کنش های اجتماعی سیاسی شهید #بهشتی و مرحوم آیت الله #مصباح_یزدی جستجو کنیم. ✍ امیر احتشام #گام_دوم #تمدن_نوین_اسلامی #انتخابات @Amirehtesham