بسم الله الرحمن الرحیم علامه طباطبایی ره در شرح احادیث بحارالانوار در مورد تفاوت حشر افراد در روز قیامت می فرماید: در روز قیامت همه به یک شکل دعوت حق را اجابت نمی‌کنند، بلکه سرعت اجابت به مقدار شدت محبت آنان به خداوند متعال در دنیاست. لذا اگر می‌فرماید برخی «کَاْلبَرقِ الٔخاطِفِ» مانند برق جهنده و برخی افتان و خیزان و برخی لنگ لنگان از صراط عبور می‌کنند، به دلیل همین رابطه محبت و مراتب آن است. یا حتی میزان معطلی افراد در صحرای محشر برای حساب و کتاب نیز به میزان محبّت آنان نسبت به خداوند متعال و دین او بستگی داره پس: معیار اصلی حال و روز افراد در قیامت به عنصری بنام " محبّت " بستگی داره محبت حقیقی به خداوند متعال و اولیای الهی عنصری بسیار تعیین کننده و تمام کننده درجات بهشتیان نیز بر اساس همین عنصر محوری تعیین میشه در قیامت می سنجد که جغرافیای اصلی ذهنمان برای انجام اعمال مختلف چه چیزی بوده بر چه اساسی بوده ؟ آنگاه شاقول و ترازویی برای سنجش نیّات ما و جغرافیای قلب و ذهن ما برپا می کنند که اسمش " محبّت " هستش ! محبّت به چه چیزی ؟ و چه کسی؟!!