─┅════✿🍃🕋🕋🍃✿════┅─
✪◁یعنی نزدیکان خودش را نگه نمیداشت عقب و یارانش را بفرستد جلو؛ یارانش را به وسیله‌ی نزدیکانش حفظ میکرد، نه نزدیکانش را به وسیله‌ی یارانش.
♤ مثال هم میزند که در جنگ اُحد مثلاً حمزه را فرستاد، در کجا چه کسی را فرستاد، در کجا چه کس •دیگری• را فرستاد و امیرالمؤمنین را میفرستاد؛ این یک جمله.
✿ یک جمله‌ی دیگر میفرماید که کُنّا اِذَا احمَرَّ البَأسُ اتَّقَینا بِرَسولِ الله... یعنی وقتی که کوره‌ی جنگ گداخته میشد، ما °«ما» یعنی مجموعه‌ی اصحابی که شامل امیرالمؤمنین هم میشود° به وسیله‌ی پیغمبر، خودمان را از حوادث هولناک نجات میدادیم و حفظ میکردیم و او نزدیک‌ترینِ ما به دشمن بود و او در مقّدمِ صفوف حرکت میکرد؛
۞ این وضع مبارزه‌جویی پیغمبر است! با اینکه خب شما میدانید، رسول اکرم فرمانده بود و در قدیم همین جور بود، آرایش نظامی جوری بود که فرمانده را در جایی قرار میدادند که او محفوظ بماند؛ علّت هم واضح است، یک وجه معقول و منطقی‌ای هم دارد
۞•1365/10/08
─┅═════༅𖣔9⃣𖣔༅═════┅─