─┅══✿🍃📔📓🍃✿══┅─
❁◁مرحوم علامه مصباح مصداق بارز «اصولگرایی» بود که در دفاع از اصول و مبانی که در حق بودن آن‌ها به یقین رسیده بود، از نام و ننگ فارغ بود. در حالی که به شهادت دوستان و دشمنان در برخی علوم اسلامی چون فلسفه و حکمت، یک استاد مبرز و تراز اول حوزه به حساب می‌آمد
❏ و به لحاظ معرفت و فضل بر بسیاری از هم‌لباسان خود ارشد بود، ابایی از آن نداشت که در حضور دیگران، پای مقام ولایت را ببوسد و بیم و باکش نبود که توپخانه «ترور شخصیت» معاندین و ضدانقلاب او را «پابوس» ولایت بخوانند.
❖ این در حالی است که شاهد بودیم بسیاری از «فضلا» و «علما» در آوردگاه فتنه‌های سه دهه اخیر، حاضر نشدند در حد یک موضعگیری، پای نظام و ولایت فقیه بایستند تا مبادا گردی به دامن ایشان برسد.
۞ اگر دیگران، به زبان و ظاهر، ولایت را عمود خیمه دین و دنیای جامعه می خوانند، علامه مصباح با تار و پود خویش به آن ایمان داشت و متفطّن بود و ابایی از آن نداشت که تیرهای تهمت و بهتان را در این راه به جان بخرد.
─┅═══༅𖣔🔟𖣔༅═══┅─