انتخابات آمل و بایدها ونبایدها. یادداشتی از مصطفی کوهی مقدم کنشگر فرهنگی وسیاسی و عضو شورای هیئات مذهبی شهرستان هزارسنگر آمل. انتخابات شهرستان آمل و رقابت طوایف با یکدیگر یا رقابت لاریجان با برنجکاران..یا رقابت جناح های سیاسی. سالهاست که انتخابات شهرستان آمل دست خوش اراده طوایف بود و ائتلاف طوایف به سبب خویشاوندی. رقابت را پربار تر میکرد. تاجایی که بخش های دابو دشت سر و لیتکوه و هراز پی و صاحبان شالیزار دست به تکاپو زدند و نماینده فرستادند.. نگارنده یادداشت که از هر دو طرف ذینفع میباشد سعی در مواسات خواهد داشت اما باید قبول کرد که قدرت چانه زنی نمایندگانی که از لاریجان انتخاب شدند بالاتر بوده و پیشرفتهای محسوسی در شهرستان همانندایجاد شهرکتهای صنعتی و انتخاب مدیران کارآمد شهری مشهود بوده است. در مقابل انتخاب نماینده از جنس شالیکاران به سبب عدم حمایت طوایف و نبود اراده قوی به عنوان پشتوانه نه تنها باعث پیشرفت نگردید بلکه باعث آسیب به لاریجان و دروازه شهرستان و عدم اتحاد وانسجام و یکدلی گردیده است. البته بایدهای امسال را نباید دور از ذهن قلمداد کرد که به شرح ذیل میباشد 1_باید دید که در انتخابات امسال جناح های سیاسی رای خواهند گرفت یا طوایف و یا بخش ها.. 2_باید دید که مردم به نخبگان جوان رأی میدهند و به انتقال قدرت از نسل اول و دوم انقلاب به نسل سوم و تازه نفس, فکر میکنند؟ که احتمالش بیشتر است. 3_باید دید که به برنامه ها رأی میدهند یا وعده ها. رقابت این سه گروه از بایدها را در نتیجه انتخابات مشاهده خواهیم کرد..علی الخصوص باید دید مردم لاریجان پیروز میشوند یا برنجکاران