(آيه ٢٩) -پس از ذكر نعمت حيات و اشاره به مسألۀ مبدء و معاد، به يكى ديگر از نعمتهاى گستردۀ خداوند اشاره كرده مى‌گويد: «او خدائى است كه آنچه روى زمين است براى شما آفريده» (هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً) . و به اين ترتيب ارزش وجودى انسانها و سرورى آنان را نسبت به همۀ موجودات زمينى مشخص مى‌كند، آرى او عاليترين موجود در اين صحنۀ پهناور است و از تمامى آنها ارزشمندتر. تنها اين آيه نيست كه مقام والاى انسان را يادآور مى‌شود بلكه در قرآن آيات فراوانى مى‌يابيم كه انسان را هدف نهائى آفرينش كل موجودات جهان معرفى مى‌كند ١. بار ديگر به دلائل توحيد بازگشته مى‌گويد: «سپس خداوند به آسمان پرداخت و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود، و او به هر چيز آگاه است» (ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ فَسَوّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ) جملۀ «اسْتَوى» از مادۀ «استواء» در لغت به معنى تسلّط و احاطۀ كامل و قدرت بر خلقت و تدبير است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 59 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈