تفسير: در آيات گذشته سخن از آيين اسلام بود كه تنها آيين مقبول الهى است در اينجا سخن از كسانى است كه اسلام را پذيرفته و سپس از آن برگشته‌اند كه در اصطلاح «مرتد» ناميده مى‌شوند. مى‌فرمايد: «چگونه خداوند جمعيتى را هدايت مى‌كند كه بعد از ايمان و گواهى به حقانيت رسول، و آمدن نشانه‌هاى روشن براى آنها كافر شدند و خدا جمعيت ستمكاران را هدايت نمى‌كند» (كَيْفَ يَهْدِي اللّهُ قَوْماً كَفَرُوا بَعْدَ إِيمانِهِمْ وَ شَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ اللّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظّالِمِينَ) . چرا خداوند آنها را هدايت نمى‌كند؟ دليل آن روشن است؛ آنها پيامبر را با نشانه‌هاى روشن شناخته‌اند و به رسالت او گواهى داده‌اند؛ بنابراين، در بازگشت و عدول از اسلام در واقع ظالم و ستمگرند و كسى كه آگاهانه ظلم و ستم مى‌كند لايق هدايت الهى نيست او زمينه‌هاى هدايت را در وجود خود از ميان برده است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 304 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈