🎯 امام کاظم (ع) و یهود امت مسلمان‌! (4) 1⃣ از جانب دیگر قرآن را لجوج و عنود و چالشگرِ حق و قاتل پیامبران معرفى مى‌کند و آنان را در صف بت‌پرستان قرار مى‌دهد: 👈 لَتَجِدَنَّ‌ أَشَدَّ النّاسِ‌ عَداوَةً‌ لِلَّذِینَ‌ آمَنُوا الْیهُودَ وَ الَّذِینَ‌ أَشْرَکوا. (مائده : 82) 🔹 دشمن‌ترین افراد نسبت به مؤمنان، یهود و مشرکان مى‌باشند. 👈 وَ یقْتُلُونَ‌ النَّبِیینَ‌ بِغَیرِ حَقٍّ‌. (بقره : 61) 🔹 آنان پیامبران را به ناحق مى‌کشند. 2⃣ لجاجت و جهل و نادانى و ، از صفات بارز یهود است. در واقع این سخنان نکوهش این قوم است نه آنان، که پندار یهود قرار گرفته و دست‌آویزى براى هجوم بر اقوام و ملیّت‌های دیگر شده است. 3⃣ قوم یهود خود را برتر از دیگران مى‌پندارد و این نکته را (برانگیخته شدن پیامبران زیاد از بین آنان) دلیل بر فضیلت و برترى خود دانسته‌اند. در صورتى که این نکته خود موجب نکوهش آنان است که چون ملّتى عنود و لجوج در برابر حق بودند، پیامبرانِ زیادی براى هدایت آنان مبعوث شدند. در حالی‌که اگر همانند امت اسلامى حق‌باور و حق محور بودند، یک پیامبر براى آنان کفایت مى‌نمود. 4⃣ اینک علیه‌السلام على بن ابى‌حمزه و همراهانش را این‌گونه نکوهش مى‌کند؛ زیرا همانند که تورات را برنتابیدند، اینان نیز عترت را نپذیرفتند و به‌خاطر دنیاطلبى، همانند یهود، در برابر عترت ایستادند و کردند. 5⃣ آنان را مقابل حق قرار داد و به موضع‌گیرى در برابر عترت وادار نمود؛ همانند دنیاطلب. امام همام هم تعبیری این‌گونه (اشباه حمیر) همانند تعبیر قرآن از یهود نموده است. ✍ نویسنده: حبیب‌الله احمدی 📖 متن مقاله به‌همراه مستندات: 👉 goo.gl/TJc1pQ