🗞 [۱۲۰۰ کارگر یک کارخانه به خاطر اهلیت نداشتن کسانی که کارخانه‌ای به آن‌ها واگذار شد تبدیل به ۴ نگهبان شدند!] اهلیت؛ به معنای شایستگی. کمی به واژه‌ی اهلیت فکر کنیم. به اهلِ کاری بودن. به اینکه کسی شایستگی انجام کاری را داشته باشد یا نداشته باشد. واقعیت امر این است که وقتی شخصی مسئولیتی را می‌پذیرد اگر اهلیت یا همان شایستگیِ آن کار را نداشته باشد نه تنها توان و عمر خود را ضایع می‌کند بلکه مسبب به فلاکت کشانیدن کسانی که روزگارشان در راستای عمل درست یا غلطِ او می‌گذرد هم خواهد شد! البته برعکس این موضوع نیز صادق است. اینکه افراد با قرار گرفتن در جایگاه درست، به خوبی عمل کنند. حالا در این میان اگر انتخابِ انسانِ شایسته برای منصبی به ما واگذار شود، ما هم در نتیجه‌ی عملکرد او مسئولیم! اینکه واقعا فرد شایسته را برای جای و مقامی در نظر بگیریم یا اینکه به جای تواناییِ او خواست و میل خودمان را در نظر بگیریم. و مسئولیت ما درست وسط گزینش بین خواستِ دل و عقلمان تعریف می‌شود. شهید چمران سخنی دارد که هربار آن را می‌خوانم لرزه به وجودم می‌افتد که مبادا من هم... او می‌گوید؛ آن کس که تخصص ندارد و کاری را می‌پذیرد بی‌تقواست! با خود فکر می‌کنم وقتی پذیرفتن کاری بدون شایستگی و تخصص با بی‌تقوایی برابر شود، ارزش این مسئله تا بالاترین درجه‌ی انسانی راه پیدا کرده است! برای ما عرصه‌ی دنیا، مثل همیشه عرصه‌ی انتخاب‌هاست. ما را درست می‌گذارد وسطِ دوراهی‌. دو راهی‌هایی که گاهی می‌تواند در سرنوشت خیل عظیمی از مردم، مؤثر باشد. حالا وقت آن است که سنجه‌ای به دست بگیریم و برای خویشتن و میهن‌مان و تمام مردمی که حتی یک انتخاب ما در سرنوشتشان مؤثر است، انسان اهل و شایسته را انتخاب کنیم. در بین انتخاب نکردن و انتخاب کردن بین دو نامزد، انتخاب شما چیست؟ (هرچند در پرانتز بگویم که انتخاب نکردن هم نوعی انتخاب است!) ✍🏻 فاطمه معصومه بهزادیان _ دبیر کمیته آزاد اندیشی 📲 @anjomaneslami_qom