در شیراز زیارتگاهی معروف به آثار رسول (ص) وجود داشته است. جنید شیرازی (درگذشته 791ق) در شد الازار خود از ابوالسائب نامی سخن به میان آورده است که از پدر خود تار مویی از پیامبر را به ارث برد و پس از درگشت او، آن را بنا بر وصیتش با وی در گورستان دارالسلام شیراز به خاک سپردند. از آن پس قبر ابوالسائب به جهت وجود تار موی حضرت محمد (ص) در آن، به زیارتگاه تبدیل شد. 9 در تذکره هزار مزار (ترجمه فارسی شد الازار)، در این باره به تفصیل چنین آمده است: «شیخ ابوالسائب، که مشهور است بآثار رسول صلی الله علیه وآله وسلم، از اولیاء مقربست و میگویند پدر او تاجری مال‌دار بود. چون وفاتش رسید دو پسر داشت پس مالهای پدر قسمت کردند کما فرض‌الله. چون بشعره حضرت رسالت صلی‌الله علیه وآله وسلم رسیدند برادر ابوالسائب گفت بمقراض دو نیم کنیم و هر یک نیمه بستانیم. ابوسائب گفت: موی رسول صلی الله علیه وآله وسلم از آن عزیزتر و جلیل‌تر و شریف‌تر است که بمقراض پاره کنیم، و لیکن میستانم من این کرامت و برکت که خدای تعالی روزی من کرده است و تو تمام مال بستان. بعد از آن برادرش تمام مال بستد و ابوسائب شعره حضرت رسالت صلی الله علیه وآله وسلم بستد و بر پشم مالید و در جیب خود بنهاد و در مدت عمر با وی بود و آنرا بوی میکرد و بوسه میداد و صلوات بسیار بر رسول صلی الله علیه وآله وسلم میفرستاد. چون وفاتش رسید وصیت کرد که چون مرا بشوئید کفن مرا بپوشانید و مرا خوش‌بوی و این موی کریمه در چشم راست من نهید مگر ببرکت این شعره کریمه خدای تعالی بر من رحمت کند که مرا هیچ وسیلتی نیست. پس همچنان کردند. بعد از آن یکی از صالحین در خواب دید حضرت رسالت را صلی الله علیه وآله وسلم که فرمود مردمان را بگوی که هر کس که او را حاجتی باشد بر سر قبر ابوسائب بیاید و بطلبد که انشاءالله مرادش حاصل شود. پس خلایق بسیار قصد زیارت او کردند و هر که آنجا میرسید اگر سوار بود جهت اعزاز پیاده میشد اکرام شعره مبارکه حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم را؛ و مزار او مشهور است میان گورستان رحمت‌الله علیه.» 10 گفتنی است قبر ابوالسائب تا به امروز در گورستان دارالسلام باقی مانده است و برروی آن سنگ قبر بزرگی از دوره قاجار وجود دارد که مصحّح تذکره هزار مزار، تصویر آن را با عنوان «شعر النبی» منتشر کرده است.  منبع: تذکره هزار مزار (ترجمه شد الازار)، عیسی بن جنید شیرازی، تصحیح: عبدالله نورانی وصال، شیراز: کتابخانه احمدی، چاپ ۱، ۱۳۶۴ ش، ۱۷۸-۱۷۹. مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی(مرکز پژوهش های ایرانی اسلامی)