درمان حسرت خوردن از نداشته‌ها !
چطور حسرت آنچه كه نداریم را نخوریم؟ به عنوان مثال اگر ما در حسرت داشتن یك چیز یا یك كس هستیم و رسیدن به آن نا معقول یا غیر ممكن است چطور از حسرت جلوگیری كنیم؟
خداوند در آیه 131 سوره طه می‌فرماید:
«وَ لا تَمُدَّنَّ عَینَیكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَیرٌ وَ أَبْقى»؛ و هرگز چشم خود را به نعمت هاى مادى كه به گروههایى از آنها دادهایم میفكن كه اینها شكوفههاى زندگى دنیاست و براى آنست كه آنان را با آن بیازمائیم و روزى پروردگارت بهتر و پایدارتر است.
در این آیه دستوری به پیامبر داده شده كه در حقیقت منظور از آن عموم مسلمانان است و می فرماید:
هرگز چشم خود را به نعمتهاى مادى كه به گروههایى از آنها (كفار و مخالفان) دادهایم میفكن (وَ لا تَمُدَّنَّ عَینَیكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ).
آرى این نعمت هاى ناپایدار كه شكوفههاى زندگى دنیا است (زَهْرَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا).
شكوفههایى كه زود مىشكفد و پژمرده مىشود و پرپر مىگردد و بر روى زمین مىریزد، و چند صباحى بیشتر پایدار نمىماند.
در عین حال اینها همه براى آن است كه ما آنان را با آن بیازمائیم (لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ).
و به هر حال آنچه پروردگارت به تو روزى داده بهتر و پایدارتر است (وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَیرٌ وَ أَبْقى).
خداوند انواع مواهب و نعمتها را به تو بخشیده است، ایمان و اسلام، قرآن و آیات الهى، روزیهاى حلال و پاكیزه و سرانجام نعمتهاى جاودان آخرت این روزیها پایدارند و جاودانى.
پیام آیه این است كه اگر انسان به نعمت های بی كرانی كه خداوند به او عطا كرده خوب دقت كند متوجه می شود كه به اندازه ای غرق در نعمت خداوند است كه نمی تواند و نباید به مال و دارایی دیگران نگاه كند.
برخی روایاتی كه در این باره وارد شده چنین است:
كسی كه توكل به خداوند نداشته باشد، همیشه دست نیاز به دیگران دراز می‌كند و این وابستگی موجب سلب آسایش او می‌شود. این افراد با كوچكترین مشكل به دیگران متوسل می‌شوند و هیچ امیدی ندارند. در این شرایط آنها در عین حال كه سعی و تلاش می‌كنند، باید به خداوند توكل كنند تا مشكلاتشان حل شود
الف- لقمان به فرزندش چنین سفارش می كند:
«اى پسرم بىنیازترین مردم كسى است كه به آنچه در دست اوست قناعت كند و فقیرترین آنها كسى است كه به آنچه در دست مردم است چشم داشته باشد و بر تو باد كه مأیوس باشى از آنچه در دست مردم است. و اعتماد تو به وعده خدا باشد. و كوشش كن در آنچه بر تو واجب شده. و رزقى كه براى تو ضمانت شده و به تو خواهد رسید لازم نیست سعى بسیار در طلب آن داشته باشى.و توكّل بر خدا كن در تمام امور و كارهاى خود تا تو را كفایت كند.» (ارشاد القلوب-ترجمه طباطبایى ص 290 باب 18)
ب- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ إِنْ أَرَدْتَ أَنْ تَقَرَّ عَینُكَ وَ تَنَالَ خَیرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ فَاقْطَعِ الطَّمَعَ عَمَّا فِی أَیدِی النَّاس.
از امام صادق علیه السّلام روایت شده كه فرمودند اگر می خواهى دیدگان شما روشن گردد و به خیر دنیا و آخرت برسید طمع نداشته باشید و از مردم قطع امید نمائید.( ترجمه الإیمان و الكفر بحار الانوار ج2 598 129)
ج- قَالَ رسول الله – صلی الله علیه و آله -: أُوصِیكَ بِخَمْسٍ بِالْیأْسِ عَمَّا فِی أَیدِی النَّاسِ فَإِنَّهُ الْغِنَى وَ إِیاكَ وَ الطَّمَعَ فَإِنَّهُ الْفَقْرُ الْحَاضِرُ وَ صَلِّ صَلَاةَ مُوَدِّعٍ وَ إِیاكَ وَ مَا یعْتَذَرُ مِنْهُ وَ أَحِبَّ لِأَخِیكَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ.
رسول اكرم صلى اللَّه علیه و آله فرمودند: به تو پنج وصیت میكنم: از مردم قطع امید كن كه توانگرى در آن می‌باشد، از طمع دورى نما كه آن فقر ایجاد می كند، هر گاه نماز می خوانى خیال كن كه آخرین نمازت می‌باشد، سخنى نگو كه بعد از آن عذر بخواهى براى خود هر چه می خواهى براى برادرت هم بخواه.(بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار ج70 168 باب 129 )