ندامت سفارشی! اگر کسی عمداً دست خود را با آتش سوزاند؛ آیا به صِرف پشیمانی و ناراحتی از این اقدام خود، جراحت‌های ناشی از سوختگی خوب می‌شود؟ اگر کسی عمدا غذای آلوده و مسموم بخورد؛ پس از پشیمانی و اظهار ندامت، آثار غذای آلوده و مسموم از بدنش پاک می‌شود؟ بی‌تردید پاسخ هر دو سؤال منفی است. پشیمانی و ندامت، تاثیری در از بین‌رفتن آثار ذکر‌شده ندارد. بعضی از انسان‌ها بر این گمانند که مدتی گناه می‌کنیم و پس از چند سال از گناهان خود توبه می‌کنیم غافل از آن که اولاً: از کجا معلوم که زنده باشیم و آن روز [روز توبه] را ببینیم؛ ثانیاً: اساساً توبه یعنی «پشیمانی از گناه» و «بازگشت به سوی خدا» و افرادی که عالمانه به گناهان خود ادامه ‌دهند؛ چگونه می‌توانند از گناه پشیمان گشته و ...! [خوب دقت کنید] مگر «پشیمانی» یک امر ارادی و قراردادی است که با خود بگوییم: «اکنون دیگر تصمیم دارم! پشیمان شوم» ثالثاً: از کجا معلوم که خداوند متعال توبه چنین شخصی را بپذیرد؟ [زیرا توبه او واقعی نیست] رابعاً: اگر هم توبه او پذیرفته شود و مجازات او از بین برود؛ آثار گناه که با توبه از بین نمی‌رود؛ آثاری که گناه بر روح انسان می‌گذارد مانند آثار سمّ مهلک و آن آتش سوزان است. جراحت‌های ناشی از گناه چیزی نیست که با توبه از بین برود. خامساً: مَثل گنه‌کار مَثل شخصی است که بگوید: «مدتی هرویین می‌کشم و بعد ترک می‌کنم!» وقتی لذت هرویین در جان انسان رسوخ کرد؛ دیگر مَرد [و اراده قوی] می‌خواهد که از آن، دل کنده و آن‌را ترک کند. ترک گناه نیز این‌گونه است؛ زیرا با هرگناه، لذت آن بر قلب و دل انسان تاثیر گذاشته و در جان او رسوخ می‌ کند