دلم قُرص است! دلم قُرصِ خدايى‌ست كه هميشه هوايم را دارد. تا نزديک‌ترين لبه‌ تيغ‌ها می‌روم ولى چنان دستم را می‌گيرد كه آسمان تنهايى‌ام پُر از رنگ او می‌شود. دلم قُرص است و قاطعانه‌تر از هميشه قدم بر مى‌دارم، ستاره‌هاى اميد را مى‌چينم و پله‌هاى موفقيت را بالا مى‌روم. خدا جايى همين حوالى چشم از من بر نمى‌دارد. كافى‌ست باور‌هايم را باور داشته باشم!