💥موانع مراقبه الف: ناامیدی از خود علت اول: ذاتا دوست ندارم❗️ 🗒قبلا گفته شد که عده‌ای از موفقیت در تزکیه ناامید هستند و علت آن نیز برای خودشان روشن نمی‌باشد و گویا ذاتا چنین ناامیدی‌ای وجودشان را فرا گرفته است و حال آنکه اگر کمی عمیق شویم باید چنین بگوییم که این افراد دچار تنبلی و سستی‌ای ظریف شده‌اند که در تار و پود وجودشان به صورت خیلی ریز ریشه دوانیده است و خودشان از آن خبر ندارند و بی دلیل از تزکیه ناامید گشته‌اند زیرا محال است انسان اهمیت تزکیه و خودسازی را بداند ولی به دنبال آن نرود مگر آنکه دچار تنبلی و سستی‌ای باشد که به سبب آن تحمل سختی و اذیت را نداشته باشد. 🔸️در تعریف تنبلی چنین گفته‌اند: کسی که مایل به کار نباشد و تن به کار ندهد و کسی که از کار گریزان است. در زبان عربی واژه‌ی کسل مترادف با تنبلی می‌باشد. در علم اخلاق به کسی تنبل اطلاق می‌شود که شخص بدون داشتن کوچک‌ترین ضعف جسمانی، مهم‌ترین کارهای خود را به تأخیر انداخته و یا با اکراه و اجبار انجام می‌دهد. (ویکی فقه) ✨️درنتیجه با این تنبلی‌ای که برای خودشان نیز ناشناخته می‌‌باشد بی‌دلیل از تزکیه و طهارت نفس ناامید گشته‌اند و خود را از این جرگه دور دانسته و همیشه حسرت رشد و پاکی را می‌خورند و با خود حدیث نفس می‌کنند که ای کاش من هم می‌توانستم، و اینگونه اسباب دوری از خداوند را برای خود ایجاد نموده‌ و به خسران دنیا و آخرت دچار می‌گردند. ♻️راهکارهای تنبلی در پست‌های آتی