به آن اعتراض نکرد» . یعنى: آنان را از اقدام براى آتش زدن خانه بازنداشت. بنابراین مسأله فقط تهدید زبانى نبوده است. مؤید این مطلب واژۀ «ارادوا: مى‌خواستند» است و الاّ مى‌فرمود: «هددوا: تهدید کردند» . این روایت همچنین تصریح دارد خانه‌اى که مورد هجوم قرار دادند، در داخل مسجد و در مقابل منبر رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله قرار داشت. جایى که ابو بکر پس از بازگشت از سقیفه بالاى آن نشسته بود و یارانش مردم را براى بیعت با او مجبور مى‌کردند. پس در مقابل چشمان او ماجراى خانۀ فاطمه علیها السّلام اتّفاق افتاد و او نه آنان را از این اقدام وقیحانه بازداشت و نه به کارشان اعتراض کرد. واضح است که قبر رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله در خانۀ فاطمه علیها السّلام بود نه در خانۀ عایشه  (7)آنان نه حرمت قبر آن حضرت را مراعات کردند، نه حرمت مسجد، نه حرمت خانه زهرا، و نه حرمت شخص زهرا علیها السّلام را. د: مفید رحمه اللّه در کتاب الجمل مى‌گوید هنگامى که عده‌اى از بنى هاشم و دیگران در گریز از ابو بکر و اظهار مخالفت با او در خانۀ فاطمه علیها السّلام جمع شدند، عمر بن خطاب، قنفذ را فرستاد و گفت: آنان را از خانه بیرون کن. اگر بیرون نرفتند، هیزمها را در کنار در جمع کن و به آنان اعلام نما که اگر براى بیعت بیرون نیایند، خانه را بر رویشان آتش خواهم زد. سپس خودش با گروهى از جمله مغیره بن شعبه ثقفى، و سالم غلام ابو حذیفه، به راه افتادند تا به در خانۀ على علیه السّلام رسیدند. عمر ندا داد: فاطمه دختر رسول خدا! کسانى را که به خانه‌ات پناهنده شده‌اند بیرون کن تا بیعت کنند و درآنچه مسلمانان وارد شده‌اند، داخل شوند و الاّ به خدا سوگند آنان را به آتش مى‌کشم. این حدیث مشهور است.»  (8)   1 ) الاختصاص، ص  ١٨۵ ؛ بحار الانوار، ج  ٢٩ ، ص  ١٩٢   2 ) ر. ک: الاختصاص، ص  ٣۴۴ ؛ بحار الانوار، ج  ٢٩ ، ص  ١٩٢ ؛ ج  ٢٨ ، ص  ٢٢٧ ؛ ج  ٧ ، ص  ٢٧٠   3 ) الاختصاص، ص  ٣۴۴ ؛ کامل الزیارات، ص  ٣٢٧ ؛ بحار الانوار، ج  ٧ ، ص  ٢٧٠ ؛ ج  ٨ ، ص  ٢١٣  4) کفایه الطالب، ص  ۴١٣ . 5) المقنعه، ص  ۴۵٩ ؛ ر. ک: بحار الانوار، ج  ٩٧ ، ص  ١٩۵ ؛ البلد الامین، ص  ١٩٨ . 6)امالى، صص  ۵٩ - ۶٠ .  7)ر. ک: دراسات و بحوث فى التاریخ و الاسلام، ج  ١ ، ص  ١۶٩ . 8)الجمل، چ جدید، صص  ١١٧ - ١١٨ .