به آن اعتراض نکرد» . یعنى: آنان را از اقدام براى آتش زدن خانه بازنداشت. بنابراین مسأله فقط تهدید زبانى نبوده است. مؤید این مطلب واژۀ «ارادوا: مىخواستند» است و الاّ مىفرمود: «هددوا: تهدید کردند» .
این روایت همچنین تصریح دارد خانهاى که مورد هجوم قرار دادند، در داخل مسجد و در مقابل منبر رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله قرار داشت. جایى که ابو بکر پس از بازگشت از سقیفه بالاى آن نشسته بود و یارانش مردم را براى بیعت با او مجبور مىکردند.
پس در مقابل چشمان او ماجراى خانۀ فاطمه علیها السّلام اتّفاق افتاد و او نه آنان را از این اقدام وقیحانه بازداشت و نه به کارشان اعتراض کرد.
واضح است که قبر رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله در خانۀ فاطمه علیها السّلام بود نه در خانۀ عایشه (7)آنان نه حرمت قبر آن حضرت را مراعات کردند، نه حرمت مسجد، نه حرمت خانه زهرا، و نه حرمت شخص زهرا علیها السّلام را.
د: مفید رحمه اللّه در کتاب الجمل مىگوید
هنگامى که عدهاى از بنى هاشم و دیگران در گریز از ابو بکر و اظهار مخالفت با او در خانۀ فاطمه علیها السّلام جمع شدند، عمر بن خطاب، قنفذ را فرستاد و گفت: آنان را از خانه بیرون کن. اگر بیرون نرفتند، هیزمها را در کنار در جمع کن و به آنان اعلام نما که اگر براى بیعت بیرون نیایند، خانه را بر رویشان آتش خواهم زد.
سپس خودش با گروهى از جمله مغیره بن شعبه ثقفى، و سالم غلام ابو حذیفه، به راه افتادند تا به در خانۀ على علیه السّلام رسیدند. عمر ندا داد: فاطمه دختر رسول خدا! کسانى را که به خانهات پناهنده شدهاند بیرون کن تا بیعت کنند و درآنچه مسلمانان وارد شدهاند، داخل شوند و الاّ به خدا سوگند آنان را به آتش مىکشم. این حدیث مشهور است.» (8)
1 ) الاختصاص، ص ١٨۵ ؛ بحار الانوار، ج ٢٩ ، ص ١٩٢
2 ) ر. ک: الاختصاص، ص ٣۴۴ ؛ بحار الانوار، ج ٢٩ ، ص ١٩٢ ؛ ج ٢٨ ، ص ٢٢٧ ؛ ج ٧ ، ص ٢٧٠
3 ) الاختصاص، ص ٣۴۴ ؛ کامل الزیارات، ص ٣٢٧ ؛ بحار الانوار، ج ٧ ، ص ٢٧٠ ؛ ج ٨ ، ص ٢١٣
4) کفایه الطالب، ص ۴١٣ .
5) المقنعه، ص ۴۵٩ ؛ ر. ک: بحار الانوار، ج ٩٧ ، ص ١٩۵ ؛ البلد الامین، ص ١٩٨ .
6)امالى، صص ۵٩ - ۶٠ .
7)ر. ک: دراسات و بحوث فى التاریخ و الاسلام، ج ١ ، ص ١۶٩ .
8)الجمل، چ جدید، صص ١١٧ - ١١٨ .