»»» آیه ی روز : ************** (ارسال شده توسط برنامه ی «قلم قرآنی هُدی» دریافت و نصب از https://zenderoid.ir ) لِّكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىَ مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ حدید - ٢٣ ‌تا‌ ‌بر‌ آنچه‌ ‌از‌ دست‌ ‌شما‌ رفته‌ ‌است‌ اندوه‌ نخوريد و بدانچه‌ ‌به‌ ‌شما‌ داده‌ [دلبسته‌ و] سرمست‌ نباشيد، و ‌خدا‌ هيچ‌ خودپسند فخرفروشي‌ ‌را‌ دوست‌ نمي‌دارد ************** نکته ها: «مختال» به معناى تكبرى است كه بر اساس توهّم و تخیل بزرگى باشد. این آیه دلیل آیه قبل است. یعنى این كه به شما خبر دادیم كه حوادث را پیش از آنكه حادث شوند مقرر كرده و نوشته ایم، براى آن است كه دیگر به خاطر نعمتى كه از دست مى دهید اندوه مخورید و به خاطر نعمتى كه خدا به شما مى دهد، خوشحالى نكنید و بدانید كه نعمت ها امانت الهى است كه به شما سپرده شده است، نه اینكه به مواهب الهى پشت پا بزنیم و از آنها بهره نگیریم، بلكه اسیر آن نشده و آن را هدف و مقصد خود ندانیم.(79) تمام حوادث تلخ و شیرین، همچون پلّه هایى از سنگ هاى سیاه و سفید، براى بالا رفتن و به كمال رسیدن است و باید بدون توجّه به رنگِ پلّه ها، به سرعت از آن گذشت. كارمند بانك، یك روز مسئول گرفتن پول از مردم و روز دیگر مسئول پرداخت است. نه روز اول خود را مى بازد و نه روز دوم خوشحالى مى كند، زیرا مى داند او كارمندى امین بیش نیست. خداوند با مقرّر كردن حوادث و فراز و نشیب ها مى خواهد روح انسان را به قدرى بالا ببرد كه تلخى ها و شیرینى ها در آن اثر نكند، چنانكه حضرت زینب علیها السلام بعد از حوادث كربلا فرمود: من به جز زیبایى چیزى ندیدم، «و ما رأیتُ الا جمیلا»(80) و امام حسین علیه السلام در گودال قتلگاه و در آخرین لحظات زندگى اش فرمود: خداوندا! راضى هستم به حكم تو و بردبارم بر بلا و امتحان تو، «رضاً بقضائك، صبراً على بلائك» و امام على علیه السلام اشتیاق و انس خود را به شهادت از انس كودك به سینه مادر بیشتر مى داند. «و اللّه لابن ابى طالب آنس بالموت من الطفل بثدى امّه»(81) اگر حوادث را براساس علم و حكمت خدا بدانیم نه اتفاقى و بى دلیل و اگر حكمت بروز حوادث را بدانیم، حسد نمى ورزیم، حرص نمى زنیم، دشمنى نمى كنیم و عصبانى نمى شویم زیرا مى دانیم كه صحنه ها از قبل طراحى حكیمانه شده است. اگر بدانیم عطاى نعمت، مسئولیّت و وظیفه به دنبال مى آورد، از داشتن آن شاد نمى شویم و اگر بدانیم گرفتن نعمت، جبرانش در قیامت است، از فوت شده ها غمناك نمى شویم. حضرت على علیه السلام فرمودند: تمام زهد در دو كلمه قرآن است، سپس این آیه را تلاوت كرده و فرمودند: و آنچه از دست دادید تأسف نخورید و بر آنچه به شما داده مى شود، دلخوش نباشید وكسى كه چنین باشد، زاهدى جامع الاطراف است.(82) ----- 79) تفسیر المیزان. 80) لُهوف، ص 160 81) نهج ال ************** پیام ها: - حوادث، هدفدار است. «ما أصاب من مصیبة... لكیلا تأسوا على ما فاتكم...» - نعمت ها از خداوند است، «آتاكم» ولى سلب نعمت به خداوند نسبت داده نشده است. «ما فاتكم» - علم به آثار و اهداف حوادث، سبب آرامش است. «فى كتاب من قبل ان نبرءها... لكیلا تأسوا» - خداوند از ثبت حوادث در لوح محفوظ خبر داده تا بندگان غصّه نخورند و مغرور نشوند. «لكیلا تأسوا... و لاتفرحوا» - غم و شادى طبیعى بد نیست، اندوه خوردن بر گذشته ها و یا سرمست شدن به داشته ها مذموم است. «لكیلا تأسوا... و لاتفرحوا» - كسى كه از مقدّرات الهى غافل است، گمان مى كند فضیلتى دارد كه خداوند به خاطر آن به او نعمت داده و لذا بر دیگران فخر مى فروشد. «مختال فخور» - خیال هاى درونى، مقدّمه فخر فروشى هاى بیرونى است. «مختال فخور» ************** ارسال شده توسط برنامه ی «قلم قرآنی هُدی» دریافت و نصب از https://zenderoid.ir