خوشا به حال کسی که بتواند در این وانفسای زندگی مدرن! آب خوردنش را از سرچشمه ببرد و نه آب های آلوده کلر دار، نانش را از آرد سبوس دار و بدون افزودنی ها(ی عجیب و غریبی که سازمان جهانی بهداشت توصیه می کند،) تهیه کند؛ آن هم از نانواهایی که چه بسا بعضی هاشون غسل هم نکنن... روغن محلی و حیوانی مصرف کند و نه روغن نباتی های تراریخته، از ظروف سنگی و مسی استفاده کند و نه آلومینیومی مسموم کننده، نمک طبیعی مصرف کند و نه تصفیه شده مورد تایید وزارت بهداشت، هوای تازه استنشاق کند و نه دودهای صنعتی و... روستایی های عزیز قدر زیستن در روستا را بدانید راه درست حل کردن مسئله، پاک کردن صورت مسئله و مهاجرت به شهر نیست، بازنشسته های عزیز اگر می تونید مهاجر معکوس کرده و به روستا برگردید و از آرامش و آسایش روستا لذت ببرید...