📝خداشناسی در عرفان حلقه: 🔴 در اصلی از اصول حلقه میگوید:«درواقع عرفان کیهانی (حلقه)، شعور الهی را به طور نظری و عملی ثابت نموده و از این طریق وجود صاحب هوشمندی یعنی خداوند را به اثبات می رساند و در واقع این عرفان منجر به خداشناسی عملی می گردد.» (طاهری،عرفان کیهانی،ص۷۱ و انسان از منظری دیگر،ص ۹۸)‼️ 📛 بسیاری از مادی گرایان که منکر وجود خدا هستند، شعور کیهانی را می پذیرند و معتقدند که ماده خود، هوشمند است و اگر در عالم نظم و تدبیری دیده می شود، سرچشمه ای فراتر از همین عالم مادی ندارد. تئوری شعورمندی عالم در سده های اخیر از سوی کسانی مطرح شده که منبع هوشمندی فراتر از طبیعت را نفی می کنند و برای توجیه تدبیر و حکمتی که در جهان جاری است، به خود مختار بودن و شعورمندی ماده، معتقد شده اند،❌ 🚫بنابراین کسی که خداوند را نشناخته باشد، با تبیین هایی که در حلقه وجود دارد در خدانشناسی خود ثابت قدم می شود، نه این که به خداشناسی برسد، هر چقدر هم که شعور کیهانی در عمل بیش تر اثر بگذارد، در افراد بی ایمان به خدا، ایمان به شعور هستی مادی بیش تر می شود، نه ایمان به الله تبارک و تعالی.🆘 ⭕️در حلقه تعبیر روح القدس یا جبرییل برای شبکه شعور کیهانی بیان می شود اما همان طور که ملاحظه شد تعبیری که صورت می گیرد تعبیری کاملا مادی است زیرا که طاهری معتقد است ملاءکه همان قوانین موجود در عالم طبیعت هستند. نظیر این نگاه و اتصال به قوانین در تعالیم ری کی(انرژی درمانی ژاپنی) نیز وجود دارد.‼️ 💢شاید رسیدن به خداوند از اثر به صاحب اثر منطقی باشد، اما از درک عملی هوشمندی به خداشناسی رسیدن قدری مأیوس کننده به نظر می رسد.❗️ ♨️از سوی دیگر، حلقه اساس کار خود را بر اتصال با شعور کیهانی می داند و نیز از حلقه های رحمانیت عام، به شبکه ی شعور کیهانی، هوشمندی الهی و حلقه های وحدت نیز تعبیر می کند.⁉️ 🚫 در حقیقت شبکه ی شعور کیهانی، همان هوش و خرد حاکم بر جهان هستی است،چرا که جهان هستی، متشکل از انرژی و آگاهی معرفی می شود که همین آگاهی و شعور کیهانی جهان را به حرکت وا می دارد و از سوی دیگر گفته می شود، آگاهی میل درونی است که هر ذره رابه رقص و حرکت در می آورد!⁉️⁉️ (طاهری،انسان از منظری دیگر،ص ۶۷) ⚠️پس محرک جهان، آگاهی درون ذره است و نه نیروی ماورایی مطلق که منشأ تمام حرکت های جنبندگان از قدرت اوست. این جاست که خداپرستی در نگاه آنان رنگ و بویی کفرآمیز دارد وتوحید، جای خود را به مادی گرایی می سپارد و به عبارت دیگر، فاعلیت تام الهی