سبک زندگی ساده زیستی [یا در غلط مصطلح امروزی: مینیمالیسم] به شیوه‌هایی از مدیریت محیط پیرامونی گفته می‌شود که سادگی را در سبک زندگی فرد ترویج می‌کند. شیوه‌های معمول زندگی ساده شامل کاهش تعداد دارایی‌هایی است که به شخص تعلق دارد. در این سبک زندگی اشخاص بسته به فناوری و خدمات کمتر، هزینه کمتری را خرج می‌کنند. علاقه‌مندان به این سبک زندگی، ممکن است زندگی ساده را به دلایل مختلفی ازجمله دستورات دینی، افزایش سلامتی، صرفه‌جویی در زمان، بهبود روابط با خانواده و دوستان، تعادل در کار و زندگی، سلیقه شخصی، پایداری مالی و مواردی ازاین‌دست انتخاب کنند. در دوران جدید سبک زندگی ساده‌زیستی را به‌عنوان واکنشی به مدرنیته و توسعه فرهنگ مصرف‌گرایی که از عناصر لیبرالیسم فرهنگی است، معرفی می‌کنند. سبک زندگی ساده‌زیستی قدمتی به درازای تاریخ دارد و واکنشی به تجمل‌گرایی در تمامی اعصار است. اما در دوران امروزی آمیخته شدن ساده‌زیستی با مینیمالیسم، عملاً گونه‌ای جدید از تجمل‌گرایی را خلق کرده که اتفاقاً دلایل استفاده از ساده‌زیستی را نیز برای خود بازتعریف کرده است. به‌طوری‌که مینیمالیسم به عنوان گونه‌ای از معنویت‌گرایی و دستیابی به معرفتی مقدس شناخته می‌شود.