✅امروزه ،کافیست فقط یکبار ازمقابل کتاب فروشی عبور کنی ،تا انواع و اقسام کتاب های غربی ها را درقالب روانشناسی چشمتان را به خود خیره نکند. ◀️درنگاه اول این کتاب ها،درظاهری کاملا فریبنده و دلنشین به نظرمی رسند، که گویی تمام مشکلات صرفا با خواندن این کتاب ها برطرف شده و آرامش درونی به انسان دست خواهد داد،اما غافل از این که همین خود باعث گرفتاری و بدبختی انسان ها می شود. 📚ازجمله ی این کتاب ها ،مجموعه آثار «وین دایر»نویسنده آمریکایی است ،او با این که خود را هیچ می انگارد ولی در نوشته هایش خط بطلانی بر راه و اهداف انبیا می کشد و «انسان» را بی نیاز از هرچیز و هرکس می داند و همه چیز را فقط از آن «خود»انسان مطرح می کند. ✅ ادعای «خود، خدایی» از سوی نویسندگان غربی ازجمله «وین دبلیو دایر» که مصداق بارز خود بزرگ‌بینی است، او بارها در کتاب قصدنیروی درون خود را به‌مثابه خدایی موردستایش قرار داده و از این رهگذر انسان را به‌ عنوان خالقی خودمختار، در گردونه آفرینش مورد ستایش قرار می‌دهد. 💯 خدا در اندیشه دایر نقش چندانی برای اداره امور ایفا نمی‌کند بلکه تنها نظاره‌گر است. در صورتی‌ که بزرگي و عظمت ذاتي انسان نيست، بلکه مقامي است که بايد با گام برداشتن ‏در ‏طريق الهي کسب شود و بدون اتصال عاجزانه به کرانه پروردگار؛ انسان همچون ذره‌ای از ذرات مادي زمين است، زمینی که در برابر هفت‌ آسمانی که در برابر عرش الهي است، چيزي نيست.‏چیزی که موردنیاز فهم بیشتر دایر و نویسندگان همسوی با اوست این است که بدانند انسان با موجودیت ناچیزی که دارد بدون ارتباط به منبع لایزال الهی مشتی استخوان به‌دردنخور و بی‌مقدار است. ♨️به نظر می‌رسد یک انسان واقع‌بین با توجه به کوچکی و ناچیز بودن خود در برابر عظمت الهی دچار ترس شده و برای علاج این ترس و همچنین جبران کوچکی خود دنبال راه چاره می‌گردد. 🕌امام حسین (ع) در دعای عرفه برای اینکه عظمت پروردگار را بشناساند این‌گونه می‌فرماید: بی‌نیاز خداوندا، من خود را از تو دارم، من خود را ايجاد نکرده‌ام، مشرف‌ به جهان هستي و هم نيستم به‌ اجبار آمده‌ام و به‌ اجبار هم خواهم رفت.