انسان و دوراهی عافیت‌طلبی و حق‌خواهی!
♨️ شهاب حائری شیرازی اخیرا در متنی به بررسی انتقادی سیاست‌گذاری‌های کلی نظام اسلامی در مقابله با نظام استکباری پرداخته و توصیه‌های ذلیلانه‌ی خود مبتنی بر لزوم هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با استکبار و عدم مقابله با ایالات متحده را مستند به برداشت‌های شخصی از تاریخ اسلام کرد.
⭕️ اگر تاریخ حیات انسان را از ابتدای خلقت بنگریم آنچه انسان را به قهقرا برده است چیزی جز عافیت‌طلبی و علاقه برای یک روز زندگی بیشتر در سایه لذایذ دنیوی نبوده است. انحراف مسیر امامت نیز محصول همین عافیت‌طلبی بیعت‌شکنان غدیر است. علاقه به سهل‌گیری در برابر حق و حقیقت و پذیرش کفر و ظلم با عناوینی چون مصلحت باعث خساراتی جبران‌ناپذیر شده است.
♨️نوچه‌ی مهدی نصیری برای اثبات مدعای خود، به اهمیت و ضرورت تقیه در سیره معصومین می‌پردازد و می‌گوید بر این اساس نحوه مواجهه ایران با مسأله فلسطین باید بر پایه‌ی تقیه باشد. اما کیست که نداند امامان معصوم(ع) و بزرگان دین، در غیاب مومنان و یاران باوفا بود که مجبور به تقیه شدند نه اینکه تقیه به خودی خود اصل و اساس باشد.
⭕️ شهاب حائری را باید در قامت عافیت‌طلبان زمان امام مجتبی (علیه السلام) دید که در جواب ندای یاری امام، فریاد البقیه البقیه (ما زندگى و ماندن را مى خواهیم!) سر دادند و موجب تنهایی و در نهایت شهادت امام جامعه شدند.
✍️ مرتضی حسینی
🌐 #آنتی_سکولار را دنبال کنید👇🏻
🆔 @antisecular_ir