! (۱) 🔻با اشکِ چشم... ♨️در روزگاری نه چندان دور پس از فُقدان و ارتحال یک مرجع تقلید، عوام و خواص با راهبری و راهنماییِ علمای دینی به سراغ مجتهدی دیگر که دل از دنیا و چشم از مقام شُسته بود، می رفتند و از او می خواستند تا به سبب ثُلمۀ وارده، محل رجوع گردد و چراغی شود در مسیر دینداری. 🔷پس از درخواست جماعت، مجتهد به گریه می افتاد و با اشک چشم از آنان می خواست تا از خواسته شان صرف نظر کنند و دنیا و عُقبی را بر او سخت نکنند! جماعت مُصرّ می شد و سرانجام مجتهد به جبر و اکراه می پذیرفت تا چراغ راه شود. ✴️همواره رویکرد مراجع عظام در پذیرش مرجعیت، تکلیف محور و توام با اِکراه بوده است و داریم مصادیقی که مجتهد با سطح بالای علم، تقوا و دیانت حتی تا مدت ها پس از علنی شدنِ مرجعیتش، از ظهور در اَنظار، افتادن بر سر لِسان ها و انتشار رسالۀ عملیّه اِبا و خودداری می کرده است! 💢این روزها در پی ارتحال مرجع بصیر حضرت آیت الله العظمی صافی(ره) حاشیه سازی برخی افراد و جریان های سیاسی برای جایگاه مرجعیت، بسیار عجیب به نظر می رسد؛ جماعتی که نمی داند این جایگاه قُدسی است و با باور قلبی مردمان مرتبط است نه با موج سازی های حزبی، سیاسی و رسانه ای! ادامه دارد... https://eitaa.com/antisecular_ir