من، علی علیزاده، به سعید جلیلی رای می‌دهم چرا که گفتار او تنها گفتار سیاسی نسبتا عدالتخواه و فسادستیز این انتخابات بود. چرا که مطالبات معیشتی طبقات پایینی و محروم جامعه در صدای او بیشتر از هر نامزد دیگری شنیده شد. چرا که سیاستهای او اگر عملی شود میتواند مانع از عمیق‌تر شدن دره فقر و غنا در ایران ۱۴۰۳ شود. به ویژه آنکه ادامه وضعیت موجود باعث تقابل جدی طبقات محروم با نظام سیاسی می‌شود و ایران را به سمت بحرانی امنیتی می‌برد. به سعید جلیلی رای می‌دهم چرا که گفتار او تنها گفتار استعمارستیز و استقلال‌خواه و حامی اقتصاد ملی در این انتخابات بود و درکش از توسعه فراتر از فروش نفت و باقی مواد خام و واردات محصولات مصرفی بود. تازه آن هم به قیمت خلع سلاح در قالب احیای برجام. گفتارِ جلیلی نشان می‌دهد او با سازوکار غارت کشورهای جهان سوم توسط امپریالیسم آشناست و می‌داند استقلال اقتصادی همزمان نیازمند مقابله با امتداد داخلی امپریالیسم، یعنی سرمایه داری انگلی و غیرمولد و غیرملی و الیگارشی بیوطن است و گمانم همین، دلیل این هجمه همه‌جانبه سکولار و مذهبی و چپ و راست علیه اوست. به جلیلی رای می‌دهم چرا که در ایران ۱۴۰۳ که دهکهای پایین توسط کارگزاران شکم‌سیر و بالانشین و رسانه‌ها و گفتارهای جریان اصلی اصلاح‌طلب و اصولگرا اصلا دیده نمی‌شوند و به حساب نمی‌آیند یک روایت ملی از پیشرفت ارا‌ئه داد که محرکش همین مردم طبقات پایین هستند. و این یعنی در گفتار جلیلی محرومان قرار نیست زیر چرخ توسعه له شوند، بلکه آنها قرار است یکبار دیگر به صحنه بیایند و خود راننده و لوکوموتیو توسعه شوند. به جلیلی...