چقدر جایت خالیست معلم... چقدر دلم میخواست این روزها پشت تریبون می ایستادی و ندای غربت اسلام را دوباره سر میدادی. غربتی که اینبار ندای تنهایی ولایتی را سر میدهد که از طرف امام عصر(عج) حجت شدبرای ما. حجتی که بفهماند وامالحوادث یعنی شیعه باید حجمه ای بشود علیه استعمارواستکبار. همان استعماری که نوع فرهنگیش را بدترین نوع میدانستی. استاد! فرهنگمان را به استعمار میبردند درحالیکه تو شاهد بودی روح خدا قیام کرد تا فرهنگ شیعه را منحرف نکنند وبه اسم تقیه آن را درخاک ظلم دفن نکنند. استاد! فرهنگمان را تحریف میکردند. آن هم چه تحریفی! انحرافی که درآن ندای خانه نشینی و ادامه ی تضعیف شیعه بود ولی خمینی کبیر اجازه نداد وتو درزمانی که از روح خدا دور بودیم بلند گوی حق وآینه ی تمام نمای بصیرت روزگار بودی. استاد! چه هنرمندانه به اسم دوران جعفری(ع)تنبلی خودرا به عنوان وظیفه وتقیه وبه اسم نوعی مبارزه با ظلم معرفی میکردند تا به یزیدیان بر نخورد. بلکه بتوانند سرشان را با این تنبلی ها و ندبه های فقط ندبه و گریه های فقط گریه گرم کنند تا عَلَمِ بر حق زمینه ساز قبل از ظهور را به جای علمِ طاغوت،یاری نکنند. راستی استاد توحید چه بود وچرا راه انبیاء واولیاء که احیای توحید وجهانبینی توحیدی بود،اینگونه هدف شکم پرستی وشهوت پرستی قرار گرفت...؟؟؟ استاد کجایی که اکنون اظهرمن الشمس ها به سادگی نفی می شوند. @araf11