🔻ادامه قسمت دوم 🔰 درس سیزدهم 🔵 شرایط اتصاف به صفات الهی شرط اول = اتصاف به صفات الهی باید با انگیزه خداخواهانه باشد 🔸انگیزه سه نوع است: ▪️خدادوستانه (بندگی و عبودیت): یعنی من بنده هستم. این نوع، موجب ایثار می‌شود و صاحبش به بهشت می‌رود. ▪️ نوع‌دوستانه (انسانیت): یعنی من انسان هستم، این نوع موجب انصاف می‌شود و صاحبش به جهنم نمی‌رود. ▪️ خوددوستانه (منیت) یعنی من هستم. این نوع باعث حرص و بخل می‌شود و صاحبش به جهنم می‌رود. 🔹 حرکت باید با نام او (بسم الله)، برای او (لله)، به سوی او (الی الله) باشد. 🔻انواع حرکت در قبال نور (عمل صالح) و سایه (منافع دنیا) ▫️۱- به سوی نور با عشق به نور (روی‌کرد مخلصانه): یعنی عمل صالح برای رسیدن به خدا. نتیجه‌اش شخص به سلطنت الهی در دنیا و به مقام لقاء در آخرت می‌رسد. ▫️۲- به سوی سایه پشت به نور (روی‌کرد ظالمانه): یعنی دنبال منافع دنیا بودن از راه ظلم که باعث ناکامی در دنیا و آخرت می‌شود. ▫️۳- پشت به نور و حرکت به سوی نور به عشق سایه (روی‌کرد مشرکانه): یعنی عمل صالح برای رسیدن به بعضی منافع دنیوی ▫️۴- رو به نور حرکت به سوی نور به عشق سایه (روی‌کرد منافقانه): مانند رسیدن به منافع دنیوی با تظاهر به عمل صالح برای خدا، که باعث رسوایی در دنیا و دردناک‌ترین عذاب در آخرت است. 🔻شرط دوم: استفاده از تمام فرصت‌ها برای انجام عمل صالح 🔹 فرصت‌ها و زمینه‌های انجام فضائل: ▪️۱_ زمینه‌های آفت‌خیز: که همان فرصت‌های عادی اجتماعی‌است (در این زمینه انجام کار خیر منفعت دارد و ترک آن ملامت، لذا کاشت فضائل نتیجه بخش نیست) ▪️۲_ زمینه‌های کوچک بدون آفت: همان فرصت عادی کوچک است مثل سلام کردن به کودکان (در این زمینه انجام کار خیر منغعت مادی ندارد و ترک آن هم ملامت ندارد، لذا کاشت فضائل نتیجه‌بخش است) https://eitaa.com/dinefetri https://eitaa.com/archive_dinefetri