🔻
ادامه قسمت دوم
🔰
درس سیزدهم
🔵
شرایط اتصاف به صفات الهی
شرط اول = اتصاف به صفات الهی باید با انگیزه خداخواهانه باشد
🔸انگیزه سه نوع است:
▪️خدادوستانه (بندگی و عبودیت): یعنی من بنده هستم. این نوع، موجب ایثار میشود و صاحبش به بهشت میرود.
▪️ نوعدوستانه (انسانیت): یعنی من انسان هستم، این نوع موجب انصاف میشود و صاحبش به جهنم نمیرود.
▪️ خوددوستانه (منیت) یعنی من هستم. این نوع باعث حرص و بخل میشود و صاحبش به جهنم میرود.
🔹
حرکت باید با نام او (بسم الله)، برای او (لله)، به سوی او (الی الله) باشد.
🔻
انواع حرکت در قبال نور (عمل صالح) و سایه (منافع دنیا)
▫️
۱- به سوی نور با عشق به نور (رویکرد مخلصانه): یعنی عمل صالح برای رسیدن به خدا. نتیجهاش شخص به سلطنت الهی در دنیا و به مقام لقاء در آخرت میرسد.
▫️
۲- به سوی سایه پشت به نور (رویکرد ظالمانه): یعنی دنبال منافع دنیا بودن از راه ظلم که باعث ناکامی در دنیا و آخرت میشود.
▫️
۳- پشت به نور و حرکت به سوی نور به عشق سایه (رویکرد مشرکانه): یعنی عمل صالح برای رسیدن به بعضی منافع دنیوی
▫️
۴- رو به نور حرکت به سوی نور به عشق سایه (رویکرد منافقانه): مانند رسیدن به منافع دنیوی با تظاهر به عمل صالح برای خدا، که باعث رسوایی در دنیا و دردناکترین عذاب در آخرت است.
🔻
شرط دوم: استفاده از تمام فرصتها برای انجام عمل صالح
🔹
فرصتها و زمینههای انجام فضائل:
▪️
۱_ زمینههای آفتخیز: که همان فرصتهای عادی اجتماعیاست (در این زمینه انجام کار خیر منفعت دارد و ترک آن ملامت، لذا کاشت فضائل نتیجه بخش نیست)
▪️
۲_ زمینههای کوچک بدون آفت: همان فرصت عادی کوچک است مثل سلام کردن به کودکان (در این زمینه انجام کار خیر منغعت مادی ندارد و ترک آن هم ملامت ندارد، لذا کاشت فضائل نتیجهبخش است)
https://eitaa.com/dinefetri
https://eitaa.com/archive_dinefetri