چند روزی بود که در مسیر صعود به قله در حرکت بودیم، چشم‌هایمان فقط معطوف قله بود و بس. رسیدن به آن سفید مرتفع، همان *هدفی* بود که مارا گرد هم جمع کرده بود. قله‌ی سر به فلک کشیده با آن جلال و شکوه پایداری اش ما را به سوی خود فرا میخواند. وقتی در پیچ و خم مسیر صعود راه گم میکردیم ... وقتی سرما و برف مانعی میشد بر سر راهمان ... وقتی صعب العبوری مسیر مارا مجبور میکرد راه دور کنیم و دنبال هزار و یک راه نرفته بگردیم ... دیدن قله در اوج شکوهش باز مارا بر میثاقی که بسته بودیم استوار میکرد . صعود کار راحتی نبود و *توانهای ما متفاوت، پس با طنابی کمرهایمان را به هم محکم کردیم تا در هر سختی و تلاشی پشت و پناه هم باشیم. در اوج همدلی* طی مسیر میکردیم و *سقوط و صعودمان* یکی شده بود، ما چشم به قله داشتیم و درطول مسیر رد پای *رهبرگروه* را *یکپارچه* دنبال میکردیم؛ به این امید که شیرینی رسیدن به قله تمام سختی‌ها را از وجودمان بشوید. *همدلی یعنی باهم بر هدف حقی تمرکز کنیم و همه‌ی کارها، فکرها و روابط‌مان را برای رسیدن به آن جهت دهیم* خانه‌ای *همدل* بسازیم ❤️ #ضرورت_همدلی #بلوغ_باهم_بودن https://ble.ir/khanevadeganeh http://quranetratschool.ir/?p=9176