🌹🌹🌹 ﴿أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُكُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّـهِ قَلِيلًا ما تَذَكَّرُونَ﴾ ❇️ مراد(از اجابت وقتی كه او را بخواند) اين است كه خدا دعای دعا كنندگان را مستجاب و حوائج‌شان را بر می‌آورد، و اگر قيد اضطرار را در بين آورد برای اين است كه در حال اضطرار ، دعای داعی از حقيقت برخوردار است و ديگر گزاف و بيهوده نيست، ✅ چون تا آدمی بيچاره و درمانده نشود، دعاهايش آن واقعيت و حقيقت را كه در حال اضطرار واجد است ندارد، و اين خيلی روشن است. 🔶 ‏قيد ديگری برای دعا آورده و آن اين است كه فرموده:" اذا دعاه- وقتی او را بخواند"، و اين برای آن است كه بفهماند خدا وقتی دعا را مستجاب می‌كند كه داعی، به راستی او را بخواند، نه اينكه در دعا رو به خدا كند و دل به اسباب ظاهری داشته باشد و اين وقتی صورت می‌گيرد كه اميد داعی از همه اسباب ظاهری قطع شده باشد، 🔶 يعنی بداند كه ديگر هيچ كس و هيچ چيز نمی‌تواند گره از كارش بگشايد، آن وقت است كه دست و دلش با هم متوجه خدا می‌شود و در غير اين صورت همانطور كه گفتيم غير خدا را می‌خواند. 💠 ‏پس، اگر دعا صادق بود، يعنی خوانده شده فقط خدا بود و بس، در چنين صورتی خدا اجابتش می‌كند و گرفتاريش را كه او را مضطر كرده بر طرف می‌سازد، هم چنان كه در جای ديگر فرموده: ﴿ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ كه در اين آيه بطوری كه ملاحظه می‌فرماييد هيچ قيدی برای دعا نياورده جز اينكه فرموده در دعا مرا بخوانيد. 📚ترجمه تفسیر المیزان، جلد ۱۵، ص۵۹۴ 🌱 https://eitaa.com/arg351qurantafsirnoor_ir